Op het filmfestival van Venetië verraste Emanuele Crialese, de 57-jarige regisseur van arthousefilms als Respiro en Terraferma, met het nieuws dat hij bij geboorte het vrouwelijke geslacht kreeg toegewezen. Mogelijk anticipeerde hij zo de vraag waarom hij na elf jaar radiostilte een film had gemaakt over een disfunctionele familie in het Rome van de jaren zeventig met als een van de twee hoofdpersonages een twaalfjarig kind dat zich een jongen voelt maar een meisjeslichaam heeft. Er is niet veel nodig om er vandaag van beschuldigd te worden andermans verhaal te vertellen. Het is evenwel het andere hoofdpersonage dat de show steelt. Dankzij haar talent en haar ervaring in de melodrama’s van Pedro Almodóvar, speelt Penélope Cruz met sprekend gemak een flamboyante moeder die scheef bekeken wordt door de familie van haar gemene, ontrouwe echtgenoot. Tal van overbodige nevenverhalen en personages maken het moeilijk te begrijpen wat Crialese nu eigenlijk wil vertellen. De visuele drukte is vooral dat, visuele drukte. Al dan niet gefantaseerde playbackshows vol heimwee naar de glitter-en-glamourprogramma’s van de Italiaanse televisie zijn, sfortunatamente, kitscherig zonder plezant te worden.
Emanuele Crialese met Penélope Cruz, Luana Giuliani
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
