Leila’s Brothers **

Saeed Roustaee met Taraneh Alidoosti, Saeed Poursamimi, Navid Mohammadzadeh

Kreeg het Iraanse patriarchaat er al flink van langs in Ali Abbasi’s Holy Spider, dan is het nu aan Saeed Roustaee om de misogyne machocultuur in het gezicht te spuwen. Leila’s Brothers is minstens zo broeierig, boud en profaan als de serialkillerthriller Holy Spider, maar fileert de clash tussen de seksen en klassen op een romaneske manier, met knipogen naar zowel Rocco e i suoi fratelli als de misdaadsoaps van James Gray. Daarvoor voert Roustaee, die rauw neorealisme aan Hollywoodepiek koppelt, de weinig voorbeeldige mannen op (onder wie een spierbundel die de klok rond naar Amerikaans worstelen op tv kijkt en een oude patriarch die meer van status dan zijn kroost houdt) van een Perzische clan die zich laat verleiden tot louche plannetjes. Dat hoopt de veertigjarige Leila – de enige dochter en kostwinner in huis – te verhinderen, al is opboksen tegen de economische crisis, hebzucht en machismo niet simpel. Het is een veelgelaagde, spannende familiesaga met een morele twist zoals Asghar Farhadi die doorgaans serveert, maar dan directer, stouter, minder subtiel en – ondanks de soms lyrische kritieken in Cannes – bij momenten ook druk en drammerig. Niettemin: een intrigerende mash-up van een filmmaker die zijn dissidente stem hopelijk nog zal laten horen.