Walter White en Breaking Bad nemen afscheid in stijl, met een slotakkoord dat nog heel lang blijft nazinderen.
‘My name is Ozymandias, king of kings: Look on my works, ye Mighty, and despair!’ Het is een zin uit Ozymandias, een gedicht van Percy Bysshe Shelley dat te horen was in de trailer voor het slotdeel van Breaking Bad en dat ook zijn naam leende aan de zesde aflevering van dit laatste achttal. Het gedicht gaat over een reiziger die vertelt over zijn bezoek aan het oude Egypte, waar hij een standbeeld van Ozymandias – een andere naam voor farao Ramses II – heeft gezien met daarop bovenstaande zin. ‘Nothing beside remains’, zo gaat het verder. ‘Round the decay of that colossal wreck, boundless and bare, the lone and level sands stretch far away.’
Shelleys werk dient natuurlijk niet toevallig als leidraad voor het slotakkoord van een van de beste tv-series aller tijden, want het vijfde seizoen en zeker dit tweede deel draait helemaal om de ondergang van Walter White en zijn drugshandel. Het imperium dat hij met zoveel moeite, gevaar voor lijf en leden en bloedvergieten heeft opgebouwd, stort in elkaar – in de aflevering Ozymandias wordt het even ook echt een imaginaire ruïne in de woestijn van New Mexico. Maar net zoals de farao uit het gedicht gelooft Walter – of toch zijn misdadige alter ego Heisenberg – nog altijd dat hij de king of kings is, en dat iedereen rond hem hoort te beven en te wanhopen in zijn aanwezigheid.
Bij de start van dit vijfde seizoen leek de gedaanteverwisseling van Walter de brave huisvader naar Heisenberg de geharde crimineel volledig, alleen is gaandeweg gebleken dat er eerder sprake was van een gespleten persoonlijkheid. Onder de kale kop van Heisenberg blijft een deel Walter schuilen, en het is net door diens menselijke kant – zijn loyauteit tegenover zijn familie, zijn geaarzel en getwijfel – dat het personage het steeds moeilijker krijgt. Het einde van Breaking Bad is, zonder te veel te verklappen, niet echt verrassend maar wel bevredigend en het past volledig in de filosofie en de ondertoon van de reeks, die altijd veel moraliserender is geweest dan bijvoorbeeld The Sopranos.
Terwijl de eerste acht afleveringen van het vijfde seizoen vooral dienden om het eindspel van de serie op te zetten – en daardoor soms wat richtingloos leken – is dit tweede deel één lange triomf, een opeenvolging van memorabele scènes, schokkende wendingen en prachtige, beklemmende beelden. En het bevat met Ozymandias 45 minuten televisie die behoren tot de allerbeste die ooit in Breaking Bad te zien zijn geweest, en dus ook in de algehele tv-geschiedenis. Walter White mag dan verdwijnen, de serie waarin hij het hoofdpersonage is, zal altijd een king of kings blijven, een standbeeld dat overeind zal staan als veel andere reeksen vergeten zijn. Geen extra’s.
BREAKING BAD – SEIZOEN 5, DEEL 2 (Sony) *****
Er is ook een verzamelbox uit met alle seizoenen. Het vijfde seizoen van Breaking Bad gaat op maandag 17/2 van start op Canvas.
STEFAAN WERBROUCK
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
