1 Victor kennen we uit je debuut De verzonken jongen. Waarom keerde je naar hem terug?
Jan Vantoortelboom: Hij bleef me tot vervelens toe achtervolgen. Ook in Meester Mitraillette was hij aanwezig, eerst als afstandelijke vriend en daarna als redder in nood van hoofdpersonage David Verbocht. Ik heb hem drie romans lang meegenomen omdat zijn personage dat van me eiste. Hij is een samensmelting van mijn beide grootvaders, de een oud, sterk en stil, altijd in een bruinleren zetel in de hoek van de kamer zittend, met een mes en een vliegenmepper naast zich, en de ander behept met een streak of madness. Die laatste heb ik nooit gekend omdat hij zich verhangen heeft in het jaar dat ik geboren ben – niet dat daar een oorzakelijk verband tussen bestaat. (lacht) Victor – hij is dan al 86 – verhangt zich aan het eind van De verzonken jongen trouwens ook, maar ik voel dat ik zelfs na Jagersmaan nog niet van hem af ben. Dat gevoel weerspiegelt zich ook in het einde van de roman: hij is nog altijd niet thuis.
2 Je moet kiezen voor het leven wanneer je leeft, zegt een van de personages. Doet een schrijver dat ook, of sluit hij er zich net van af?
Vantoortelboom: Ik leef in twee werelden, de mijne en die van mijn boeken, en de ene is al boeiender dan de andere. Het raakvlak van die twee heeft een permeabele wand. Woede, onmacht, verwondering en verdriet sijpelen door, maar wel strikt richting fictie. Misschien zou ik mijn gedachten en fantasieën wel eens echt willen uitleven, al zou dat neerkomen op eenzame opsluiting. En dat is de schrijverswereld natuurlijk ook, een talige constructie in het geheim van het eigen hoofd, wat ze best ook blijft.
3 In het Ierland van na WO I kon je niet neutraal zijn. Welke kant zou jij gekozen hebben?
Vantoortelboom: De kant die een mens zowel op politiek vlak als in een burgeroorlog kiest, is sterk afhankelijk van zijn leeftijd, situatie en ervaring. Als ik een jonge, door de Paasopstand en de loopgravenoorlog getraumatiseerde Ierse veteraan met weinig geld op zak was geweest, dan had ik allicht niet voor de Vrijstaat gekozen, maar voor de instant gratification van de hardliners van het IRA. Als oudere en ervaren Ierse schoolmeester met een gezin zou ik kiezen voor de intelligentere langetermijnoplossing van de Vrijstaat.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
