Justin Lin gaat met Star Trek Beyond niet echt stoutweg waar niemand hem ooit voorging, maar hij levert wel onderhoudend toekomstplezier.
Het is heel erg moeilijk om niet minstens te gniffelen bij een scène waarin iemand uit de toekomst die voor het eerst Sabotage van de Beastie Boys hoort, moet vaststellen dat het om klassieke muziek gaat. StarTrek is zeker grappiger geworden nu de Britse acteur/komiek Simon Pegg (Shaun of the Dead, Hot Fuzz) mee aan het scenario mocht schrijven. Pegg maakte schaamteloos van de gelegenheid gebruik om de rol van zijn eigen personage Montgomery ‘beam me up Scotty’ Scott uit te breiden, maar ’s mans gevoel voor klassieke filmhumor leent zich uitstekend voor een franchise die het sinds J.J. Abrams’ reboot uit 2009 vooral moet hebben van zijn vrolijk kibbelende personages.
Captain Kirk (Chris Pine) is nog steeds een tikkeltje roekeloos, commander Spock (Zachary Quinto) is nog steeds zijn soms tergend logische zelf, Chekov (de betreurde Anton Yelchin) spreekt nog steeds met dat schattige Russische accent en Mr. Sulu (Jon Cho) is nog steeds de excuus-Aziaat van dienst, maar klust nu, in een door de marketingafdeling opgeklopt stukje pr, ook bij als excuushomo. De rest van de crew van de USS Enterprise zit er vooral bij omdat er toch iemand moet sterven wanneer de slechteriken groene streepjes beginnen te schieten. Dat doen ze al vrij snel, en wanneer het iconische ruimteschip daardoor crasht op een planeet waar Idris Elba baas is, moeten Kirk en zijn kompanen knokken en stuntrijden met motorfietsen om het heelal van algehele ontploffing te vrijwaren.
Dan wordt snel duidelijk dat Simon Pegg en coscenarist Doug Jung beter zijn in het bedenken van grappen dan in het verzinnen van geloofwaardige manieren om de ruimtereizigers weer veilig thuis te krijgen. De deus ex machina’s flitsen elkaar aan warpspeed voorbij en telkens als iemand dreigt iets te opperen dat ook maar enigszins neigt naar een idee (over de eenzaamheid van het ruimtereizen of over de zin en onzin van intergalactische vredesmissies) dient zich alweer een actiescène aan. Die worden door Justin Lin gelukkig geregisseerd met dezelfde minachting voor de zwaartekracht die hij in zijn Fast and Furious-films (hij regisseerde delen drie, vijf en zes van de franchise) al tentoonspreidde, maar helaas ook met dezelfde minachting voor visuele coherentie. En de laatste keer dat iemand in een Star Trek-film een dialoogscène creatief in beeld bracht, moet toch ook al dateren van ver voor de tijd dat William Shatner zich nog jaarlijks in het Starfleet-uniform hees.
Star Trek Beyond is verteerbaar entertainment, maar het zou fijn zijn als de volgende, Star Trek Beyonder of hoe die ook heten zal, écht gaat where no one has gone before. Zonder wegwerpdialogen en inwisselbare actie dus. En, na die nu al vijftig jaar durende flirt, mét een tongzoen van Kirk en Spock!
STAR TREK BEYOND **
Justin Lin met Chris Pine, Zachary Quinto, Karl Urban
SAM DE WILDE
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
