De afgelopen jaren wou iedereen een hap van danceproducer Tiga. Eén keer zelfs letterlijk. ‘Ooit heeft een man mij besprongen en in mijn gat gebeten.’

Tiga Sontag is de hipste naam uit het dancecircuit. Supersterren smeken om een remix – Scissor Sisters, Felix Da Housecat, Peaches, Depeche Mode, Moby, LCD Soundsystem en zelfs Dannii Minogue staan al op zijn curriculum -, vrouwen hunkeren naar zijn minder professionele diensten en platenbazen hengelen naar zijn aandacht. De Canadese danceproducer, die met clubklassiekers als Sunglasses at Night, Hot In Herre, Pleasure from the Bass en Louder Than a Bomb de elektrorevival mee op gang trok, heeft nu eindelijk zijn al lang aangekondigde debuutplaat afgewerkt. Sexor is een opvallend poppy album, dat soms sterk afwijkt van wat hij in het verleden op de mensheid losliet. Niet zo verwonderlijk, want naast zijn vaste partner Jesper Dahlbäck sleutelden ook Stephen en David Dewaele mee aan de songs, onder meer aan You Gonna Want Me, de puike single die aan het album voorafging.

Tiga: Ik wou mijn grenzen verleggen. Moby begint dan op zijn gitaar te rammen en legt een rockplaat in de winkel, ik haal er Soulwax bij en maak een soort popplaat. Vóór Stephen en David er zich mee begonnen te moeien, was ik aan een acid clubplaat bezig. Nee, wacht, eerst wou ik een soort funkplaat maken. (denkt na:) Al heb ik ook even met de idee gespeeld om iets à la INXS te doen. Gelukkig zijn er mensen als mijn manager of Stephen en David om mij tegen te houden. (lacht) Wist je trouwens dat ik zelf ook heb meegewerkt aan Any Minute Now van Soulwax. Je moest eens weten hoeveel briljante albumtitels ik heb doorgestuurd. De beste? Gentlemen, Start Your Belgians! Daar ben ik nog altijd erg trots op. (lacht)

Op de hoes van ons persexemplaar staat niet aan welke nummers Stephen en David juist hebben meegewerkt.

Tiga: Raad eens.

Euh, ‘You Gonna Want Me’, ‘Far From Home’, ‘3 Weeks’ en ‘Brothers’.

Tiga: Drie op vier! 3 Weeks heb ik samen met Jesper gemaakt, en Stephen en David hebben ook Good As Gold onder handen genomen. Waarom heb je die vier er uitgekozen?

Op de vroegere singles ‘Pleasure from the Bass’ en ‘Louder Than a Bomb’ na zijn het de beste nummers op het album.

Tiga:(droog lachje) Niet iedereen haalt de nummers van Soulwax er zo uit en dat is maar goed ook. Het is mijn plaat, niet die van Stephen en David. Maar het klopt dat zij anders te werk gaan. Om te beginnen had Sexor vorig jaar al in de winkel kunnen liggen, mocht ik hen er niet bij hebben betrokken. (lacht) Nee, grapje, maar ze werken in elk geval een pak trager dan ik gewoon ben. Als ik met Jesper aan een nummer begin, gaan we op zoek naar de juiste groove, wat bas erbij, een strakke drumpartij, en klaar! We komen allebei uit de technoscene en we weten wat er nodig is om een goede clubtrack te maken.

Niet veel.

Tiga: Precies. Je lacht, maar het is zo. Als we de juiste groove gevonden hebben, verzinnen we er nog vlug een simpel melodietje of een catchy vocal bij en dan gaan we een pint pakken. In feite zijn we een oud koppel. We hoeven niet langer met elkaar te praten om te weten wat we willen, dus verliezen we ook weinig tijd. Bovendien willen we ons niet te veel meer uitsloven, want dat is slecht voor ons hart. Laat dat maar aan de jeugd over.

Zoals Stephen en David.

Tiga: Man, die gasten werken in zo’n echte studio, boordevol gitaren, keyboards, groupies. Er loopt voortdurend volk binnen en buiten, en ze verplichten je de hele tijd om sociaal te doen. Ik heb zelfs met hun drummer moeten praten. Ik wist niet eens dat groepen in de studio nog met een drummer werkten. (lacht) Ik dacht dat ze die op tournee gewoon meenamen voor de show. In de studio van Jesper staat alles op een harde schijf. Je zou denken dat ik dan blij ben om eens met een echte drummer te werken. Vergeet het! Aan een echte drummer kun je niet zitten prutsen tot het goed klinkt. Met Stephen en David kun je vier uur aan iets zitten werken om het dan gewoon in de vuilnisbak te kieperen. Geloof me, erg frustrerend. Maar eens om de vijf weken krijg je iets magisch en dat zet je dan op plaat. (geveinsd ernstig) Of was het acht weken?

Waarom heeft het eigenlijk zo lang geduurd tot ‘Sexor’ er was?

Tiga: Ik ben slecht met deadlines. Of nee, ik ben goed met deadlines, behalve als er geen is. Ik ben nog nooit ergens te laat geweest om te draaien en als een remix over twee weken af moet zijn, dan is hij ook af. Maar een album is iets anders. Dat moet niet gewoon af zijn, het moet perfect zijn.

Op het album staan na ‘Hot In Herre’ (Nelly) en ‘Louder Than a Bomb’ (Public Enemy) weer wat nieuwe covers, zoals ‘Burning Down the House’ van Talking Heads en ‘Down In It’ van Nine Inch Nails.

Tiga: Daar is nogal wat discussie aan voorafgegaan. Stephen vond bijvoorbeeld dat ik alle covers van de plaat moest smijten.

Dus deed je er nog een schep bovenop.

Tiga:(lacht) Ik ben een beetje koppig. Louder Than a Bomb moest erop omdat het een van mijn beste nummers ooit is en omdat het geen fuck te maken heeft met het origineel van Public Enemy. Het is een cover omdat ik te lui ben geweest om nieuwe lyrics te schrijven, anders had niemand het gehoord.

Pas op, in dit land word je al veroordeeld als je toevallig dezelfde vier noten als een kermisartiest gebruikt. (We doen hem het verhaal van Madonna en ‘Frozen’.)

Tiga:You’re kiddin’, right? Vier noten?! Waar is het dichtstbijzijnde politiekantoor? Ik wil me graag aangeven voor het plunderen van de volledige muziekgeschiedenis.

Jouw stem staat er ook verdacht veel op. Nochtans ben je – we wikken onze woorden – geen nachtegaal.

Tiga: Neen, maar ik vond dat ik zelf moest zingen. Die platen van deejays en producers met van die perfecte, engelachtige vocalisten zijn zo ontzettend nineties. Bovendien wil ik echt serieus genomen worden als muzikant. Misschien dat ik voor één nummer wel eens met een knappe zangeres had willen samenwerken, maar Jake Shears (de frontsopraan van de Scissor Sisters die op de single ‘You Gonna Want Me’ meezingt, bva) was geen slecht compromis. (lacht) Ik denk dat de meeste artiesten collaboraties aangaan omdat ze het leuk vinden, niet omdat het steek houdt. Ik zou ook in de studio willen duiken met Marc Almond of Bryan Ferry, maar zou daar iemand beter van worden?

INXS, Marc Almond, Bryan Ferry, was er iemand in de jaren tachtig die je níet cool vond?

Tiga:(kurkdroog) Ik ben nooit een fan geweest van Level 42. Weet je, vandaag vindt iedereen de eighties ontzettend cool, maar dat is omdat niemand zich de folterpraktijken herinnert, zoals Hall & Oates. Maar het ergste aan de eighties was dat ik toen zelf ook niet cool was. Niemand eigenlijk. Ja, nú ziet iedereen in de clubs er fantastisch uit met eightieskleren, maar na vijftien jaar zijn de lelijkste dingen gewoon weggefilterd. Toen was het een echt slagveld.

De albumcover lijkt verdacht veel op die van ‘In Your Mind’ van Bryan Ferry.

Tiga:(trots) Fantastisch hé? Ik wou er dit keer ouder uitzien, omdat een plaat maken voor mij een erg volwassen bezigheid is. Die cover van Bryan Ferry is gewoon perfect: beetje stoppelbaard, wat zweet, erg mannelijk dus.

Is het nog niet lastig genoeg om de vrouwen van je lijf te houden?

Tiga: Als je ’t echt moet weten: de enige die mij ooit heeft besprongen en letterlijk in mijn gat heeft gebeten, was een man! Ja, lach maar. Die gast heeft flink doorgebeten. Ik stond gewoon te draaien in een club in Kopenhagen en plots stormt een kerel op mij af, grijpt mijn linkerbeen en zet zijn tanden in mijn gat. Hij heeft door mijn jeans gebeten! Ze hebben hem met drie man moeten wegtrekken.

‘SEXOR’: UIT OP 6/2 (PIAS) IN CONCERT: OP 3/2 OP BODY TO BODY (CULTURE CLUB) EN OP 4/2 OP DIRTY DANCING (MIRANO)

FOCUSTRAKTEERT : WIN 4 tickets voor tiga. Zie pagina 6

Ben Van Alboom