Ali Abbasi kwam al gewaagd uit de hoek met het excentrieke outsiderdrama Gräns (2016). Dit keer ontwijdt hij de kuise Iraanse filmcanon met – haram! – seks, geweld en vrouwenhaar. Psychopaat met dienst is Saeed Hanaei, bouwvakker en huisvader bij dag, wraakengel bij nacht, wanneer hij in de mean streets van de heilige stad Mashhad op jacht gaat naar prostituees. Zelfs na meerdere moorden leggen de flikken hem daarbij weinig in de weg aangezien een deel van de bevolking hem als held aanziet. Daarop besluit onderszoeksjournaliste Rahimi dan maar om haar sluier af te gooien, haar lippen te roden en Hanaeis jachtterrein in te duiken. Abbasi koppelt grimmig neorealisme aan Hollywoodstilering en choquerende feiten – in real life vermoordde Hanaei zestien vrouwen, in 2002 werd hij veroordeeld en opgehangen – aan dramatische fictie. Soms doet die de geloofwaardigheid wankelen, en van flirten met exploitation is Abbasi niet vies. Maar de nachtelijke moordscènes druipen van de suspense, de emoties zijn rauw en heftig, echo’s van Zodiac en Taxi Driver zijn nooit veraf, en je voelt dat de regisseur, net als Hanaei, een heilige missie heeft. In Abbasi’s geval: de structurele misogynie van de Iraanse machomaatschappij aanklagen.
Ali Abbasi met Zar Emir-Ebrahim, Mehdi Bajestani, Arash Ashtiani
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
