Elke dinsdag, 21.45 – VT4

Originaliteit en vernieuwing zijn op onze vaderlandse televisie al een hele tijd geen ordewoorden meer, maar sinds een paar weken is de manier waarop er gerecycleerd wordt toch redelijk schaamteloos. Op vtm loopt nu bijvoorbeeld Hello Goodbye, een ‘nieuwe’ humaninterestreeks waarin Dieter Coppens op de luchthaven van Zaventem ontroerende verhalen gaat sprokkelen. Eigenlijk alleen de presentator en de zender daarvan zijn nieuw, want enkele jaren geleden was op VijfTV ook al een Hello Goodbye te zien, zij het toen met Sophie Dewaele als tranentrekker van dienst.

Dat Het Hotel als een origineel format wordt voorgesteld, bewijst eveneens hoe rekbaar dat begrip is geworden. Oké, het idee dat aan de basis ligt, is inderdaad nooit eerder op de Vlaamse televisie gebruikt, maar het programma is wel samengesteld uit de brokstukken van enkele andere realityreeksen, zoals De Italiaanse Droom, The Block en Mijn Restaurant. Wie met het genre vertrouwd is, heeft dan ook aan één zin genoeg om het concept te begrijpen: enkele koppels nemen hun intrek in een aftands hotel dat ze opnieuw draaiende moeten krijgen, en het duo dat als laatste overblijft, mag de zaak voorgoed overnemen.

Maar ook al is Het Hotel niet bepaald vernieuwend, het leek me wel een programma met potentieel. De reeks speelt zich immers af in een omgeving die geknipt is voor reality-tv. Elke kijker is vertrouwd met het hotelwezen, maar vraagt zich tegelijk af hoe het er achter de schermen toegaat. Afgaand op de eerste aflevering zijn de makers van Het Hotel echter niet van plan om hun aantrekkelijke setting echt uit te spelen en zijn ze al tevreden als ze de realitytrucjes die we al tientallen keren hebben gezien nog eens dunnetjes kunnen overdoen. De opener kon zo dus symbool staan voor de creatieve bloedarmoede die momenteel in het realitygenre heerst.

Toen de koppels in het hotel in Westende aankwamen, wisten ze nog niet dat dat gebouw het strijdperk voor de volgende weken zou worden. Hen was immers verteld dat ze eerst nog enkele selectieproeven moesten doorstaan en dat ze pas daarna naar hun bestemming zouden worden gebracht. De volgende ochtend bleken alle andere gasten echter met de noorderzon vertrokken en kregen de kandidaten te horen dat ze met hun tienen het hotel moesten klaarmaken voor de gasten die die avond zouden arriveren. Wat volgde – de race tegen de klok, de stress, het gestuntel – had zo uit The Block, De Italiaanse Droom of zelfs De Designers kunnen komen. Dat de makers op alle mogelijke manier de koppels stokken in de wielen staken – door bijvoorbeeld toiletpotten met papier vol te proppen of door de telefoon aan de receptie onophoudelijk te laten bellen – maakt het alleen maar ergerlijker.

Enfin, ik vrees dat ze mijn kamer de volgende weken aan iemand anders mogen geven.

Door Stefaan Werbrouck