Anne Cambier (sopraan) & I Justiniani(Catalpa û Bloomline 2002-2)

Dit is de eerste cd op Catalpa-Bloomline, een tastbare samenwerking tussen het kleine Vlaamse label Catalpa en de gerenommeerde Bloomline Studio van de begeesterde Nederlander Leo de Klerk. De opname is smetteloos en net ‘ruimtelijk’ genoeg, de verpakking daarentegen en het wat licht uitgevallen tekstboekje scoren een heel stuk minder. De videoclip vormt voor sommigen misschien een meerwaarde, maar wij zien er niet meteen het nut van in. De zeventien hier geselecteerde liederen uit het omvangrijke liedrepertoire van Henry Purcell (1659-1695) variëren van eenvoudige strofische ‘lute-songs’ over vrijere Italiaans geïnspireerde recitativo-liederen, tot behoorlijk epaterende theatrale, overigens uit theaterstukken geplukte, songs. Nu valt het lichte sopraantje van Anne Cambier niet meteen te rijmen met zware artillerie, maar toch lukt het haar om overtuigend uit te pakken in het desperate Not all my Torments can your pity move. Dat de appel echter nog rijpen moet, blijkt uit Since from my dear Astrea’s en I attempt from Love’s sickness die eerder bleekjes uitvallen. Soms krijg je de indruk dat de inhoud van de tekst haar ontgaat, zoals in de frase ‘since I am myself my own fever and pain’. Wat als een bittere vaststelling zou moeten klinken, lijkt wel een blije triomf. En toch wordt Anne Cambier niet zonder reden tot de crème de la crème van ons Vlaams talent gerekend. Ze heeft dan wel een stem met een gemiddelde windkracht en matige ondersteuning, maar de glans, de warmte en de bevalligheid maken veel goed. Haar timbre is rond en zacht en benadert in de diepte de knapenstem. Die onschuldige ondertoon betekent de beste fond die je maar kunt bedenken voor een lied als Sweeter than Roses of de beschrijving van een bedwelmende eerste kus. Hier gebeurt werkelijk iets unieks. Ook de evergreen If Music be the Food of Love vraagt een minuut stilte, na de slotnoot. Vlotte liederen met een pastorale inhoud liggen haar ook wel. Soepel scheert ze bijvoorbeeld door de scherpe bochten van Turn then thine Eyes. Technisch gesproken heeft haar stem op korte tijd duidelijk aan flexibiliteit gewonnen sinds haar vorige cd met Haydn- en Mozartliederen (met pianist Jan Vermeulen). I Justiniani begeleidt haar op een zorgzame manier. De oplettende luisteraar zal zeker het nobele en gevoelige luitspel van Philippe Malfeyt waarderen.

door GREET VAN ‘T VELD