HARRY POTTER WORDT VOLWASSEN – In het (voor)laatste deel van de Harry Potter-franchise wordt de sfeer grimmig en de toon somber.
David Yates met Daniel Radcliffe, Emma Watson, Rupert Grint, Ralph Fiennes, Helena Bonham-Carter
Hoezo? Nu pas een recensie van de voorlaatste Harry Potter-film? Tja. Dat krijg je wanneer persvisies van potentiële blockbusters zoals deze steeds dichter bij de releasedatum worden geplaatst, en wel om piraterij tegen te gaan. De paranoïa van Hollywood gaat zelfs zo ver dat die persvisies wereldwijd onder strenge controle gebeuren. Zo wordt er een gsm-vestiaire voorzien, worden tassen geïnspecteerd en vatten gorilla’s post in de zaal om het journaille met infrarode camera’s gade te slaan. Iemand zou maar eens op het onfrisse idee moeten komen een camera de zaal binnen te smokkelen.
Een Harry Potter-film heeft de kritiek van een blad of krant natuurlijk niet nodig. Slechte recensie of niet: wie de film wil zien, gaat toch. En prijkt The Deathly Hallows ondertussen niet boven aan de boxoffice? Knack Focus heult zeker niet met kassakampioenen. Integendeel. Maar één: nu Hollywoods obsessie met 3D pathologische proporties aanneemt, is het geruststellend om te zien dat een klassieke 2D-film het ook nog kan (ook al is part 2 van deze zevende Harry Potter, dat in juli 2011 uitkomt, wél in 3D voorzien). En twee: blijkt Potter ‘zeven punt één’ wel een verrassend goeie film te zijn, zeker!
Het succes van de Potterverfilmingen is nochtans een raadsel. Afgaande op de populariteit van de boeken was een filmreeks onvermijdelijk. Maar met het infantiele gewauwel van Chris Columbus’ eerste twee adaptaties leek de franchise op het verkeerde been gestart. Diens ongeïnspireerde ‘illustratie van het boek’ was ronduit saai. Daar kwam verandering in met The Prisoner of Azkaban. Alfonso Cuaron gaf de reeks een meeslepende en donkere stijl mee, die je bij puberende tovenaars mocht verwachten. De pret was er weer af bij het nietszeggende deel vier. David Yates’ The Order of the Phoenix had zijn momenten, maar diens The Half-Blood Prince was (de finale niet meegerekend) dodelijk vervelend. Dat Yates het slotstuk zou verfilmen beloofde dan ook weinig goeds.
Maar: vooroordelen kunnen bedriegen. Het slot van deze buitenissig populaire franchise, waarin de ondertussen volwassener geworden Harry Potter op de definitieve confrontatie met zijn nemesis Voldemort afstevent, is best spannend en dynamisch verteld. Yates houdt de duistere toon, de grimmige sfeerschepping en het jachtige vertelritme voortdurend in overdrive. Niet dat hij het ultieme meesterwerk heeft vervaardigd. Zo zijn de emotionele strubbelingen tussen het jeugdige trio Harry, Hermione en Ron te simplistisch om indruk te maken. Maar daar staat bijvoorbeeld de briljant geanimeerde sequens tegenover waarin het verhaal van de deathly hallows wordt verteld. Alvast een stevige aanzet naar het ongetwijfeld spectaculaire slot.
PIET GOETHALS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
