DIENST, WEDERDIENST. EX-SCAB Guy Swinnen maakt met ‘swinnen’ een meer dan geslaagde comeback. met dank aan mauro.

SWINNEN

Petrol – In concert: 20/7 Parkconcert, Boom, 23/7 Rock @ Nieuwpoort.

Guy Swinnen ***

‘Eerlijk: ik vind het vreemd dat er zelden een beroep op mij wordt gedaan. Ik heb veel nummers liggen, maar ik vertik het om er zelf mee te leuren. Ik had gedacht dat ik na Meisje Meisje (de song voor De Kreuners, pvd) vaker gecontacteerd zou worden, maar helaas. Straks toch eens kijken of de telefoon niet van de haak ligt.’ Aan het woord is Mauro Pawlowski (Evil Superstars, Mitsoobishy Jackson, Somnabula, Shadowgraphic City, Monguito, Mauro & The Grooms en nu dEUS), de grootste workaholic van de Belgische muziek, in een interview in Focus Knack, een dik jaar geleden. En zie: Guy Swinnen, als ex-Scab een van de peetvaders van de Belgische rock, heeft Mauro de vrije hand gegeven om zijn nieuwe plaat te produceren. Belde Swinnen naar Mauro, of was het omgekeerd, het doet er niet toe. Feit is dat Pawlowski Here’s To You, Gang!, de eerste EP van The Scabs, als een relikwie uit zijn jeugd koestert – terecht, trouwens: het plaatje uit 1982 was een molotovcocktail van eenvoud, swingende energie en verontwaardiging en The Scabs werden in de pers meteen tot de evenknie van The Clash uitgeroepen – en bandleider Guy Swinnen, de laatste tien jaar wat in ongenade geraakt, iets terug wou geven.

Swinnen verdient die rehabilitatie. De tragedie van The Scabs is dat ze nooit hun live-begeestering op een album hebben kunnen vatten. Hun toenmalige studiogezel Werner Pensaert vijlde steevast, in naam van de commercie, alle kartels weg. Mauro is als producer zijn tegenpool: de Limburger weigert op Swinnen de plooien glad te strijken. Met zijn gitaarspel – luister naar de vurige solo in Hooked On Heather -, en met koorzang en kreetjes tilt hij de songs op. Al geeft hij A Band Hand en single Naked In A Dream de frisse dynamiek van U2 mee, toch is dit geen rockplaat pur sang. Nu eens wordt naar americana uitgezwenkt, dan weer naar pop, maar steeds met de klassieken in gedachten. De viool van Andries Boone in het door een wippende bas voortgedreven Blow Your Mind brengt de Bob Dylan van Desire in herinnering, het broeierige en hoekige karakter van de psychedelische funk Better Than Ever heeft dan weer iets van de Bowie van Scary Monsters, terwijl op de achtergrond van het volgens het Beatlesboekje geschreven Slightly Buzzed feeërieke keyboards en een xylofoon à la eels schuilgaan. Wat opvalt, is dat Guy Swinnen een veel betere zanger is geworden, met meer nuances in de stem. In Easy Daisy horen we voor het eerst de Ray Davies in hem, in A Tragedy breekt hij ei zo na van kwetsbaarheid en in A Little Blue haalt hij de diepe parlando van Robbie Robertson boven.

Logisch dat hij zoveel gevoel in zijn vocalen legt: relatieproblemen hangen als een schaduw over de cd. ‘ I never thought I’d be afraid of love/but I’ve been hurt more than enough‘, klinkt het in A Bad Hand, en even verder: ‘ I’m sick of love ‘cause it tears me all apart‘. In de akoestische ballad Sure Been Lonely treurt hij ‘ you and me are down and out/finally the word is out/I think I never ever felt this blue‘, terwijl Mauro stapje voor stapje steeds meer geluidjes – een New Order-riff, beklijvende backings, om maar dat te noemen – toevoegt en de haren op je armen rechtop komen te staan. Al is Swinnen voor het hippe volkje wellicht een tikje te traditioneel, zeker de helft van de songs behoort tot het beste dat de voormalige Scab ooit heeft gepend. Je hoeft geen moment te twijfelen aan de eerlijkheid van deze plaat.

Peter Van Dyck