God en klein pierke

Dinsdag 2/11, 20.40 – één

Het voorbije jaar zat Martin Heylen níét in Siberië, maar wel in Kaapstad, Milaan, New York, Riga en een pak andere exotische plekken – tot Sint-Martens-Latem toe. Voor God en klein Pierke liep de sympathiekste reporter van het land een jaar lang in het spoor van acht Vlaamse grootheden als Hannelore Knuts, Godfried Danneels en Herman Van Rompuy. ‘Ik heb altijd vermoed dat er iets is dat echte toppers gemeen hebben’, zegt Heylen, ‘Hun gedrevenheid, naast talent natuurlijk.’

Vandaar dat jullie voor een wel erg gevarieerd aanbod zijn gegaan?

Martin Heylen: Toch wel, een politieke bulldozer als Karel De Gucht is niet te vergelijken met een verstrooide schoonheid als Hannelore Knuts, net zoals kardinaal Danneels op het eerste gezicht weinig heeft met Dirk Bikkembergs. Al ging het ons ook om het te verwachten verhaal. Van Cedric Van Branteghem wisten we dat hij naar zijn EK aan het toewerken was. Alleen van kardinaal Danneels hadden we níét kunnen voorspellen dat hij in zo’n storm zou terechtkomen. En ja, ook hij is steeds openhartig gebleven.

Waren al deze goden jou welbekend?

Heylen: Eerlijk: Hannelore Knuts kende ik niet. Ik sta nu eenmaal redelijk ver af van de modewereld. (Lacht) Hoewel, Dirk Bikkembergs kende ik wel van naam, net zoals die over de hele wereld vlot over de lippen rolt, zonder dat iemand iets afweet van de man áchter het merk. En nog een verrassing: Herman Van Rompuy heb ik me altijd voorgesteld als een stille sfinx, een stijve hark, een theoreticus zonder gevoel voor humor – kortom: niet iemand met wie ik enige empathie had. Blijkt dat toch wel een erg warme, hartelijke man zeker?

Voelde je je een beetje thuis in al die verschillende werelden?

Heylen: Het was een openbaring voor mij om eens in Wetstraat 16 te komen, of meegetroond te worden naar de coulissen van de atletiek. De sacristie van de Vlaamse katholieke kerk was mij eveneens totaal onbekend. Dat gezegd zijnde: ik denk dat het voor onze ‘goden’ óók verhelderend was. Ik heb hen doen nadenken over dingen die voor hen vanzelfsprekend zijn, maar voor buitenstaanders niet. Een voorbeeld: waarom loop je in die richting de catwalk op?

Ze zullen wel jachtige levens hebben…

Heylen: Bij al onze toppers lijken er toch meer dan 24 uur in een dag te zitten. En dan was ik nog de slaaf van die acht agenda’s – van mijn sociaal leven was geen sprake meer . (Lacht) Even ernstig: zij maken op een jaar mee waar anderen in een heel leven niet toe komen. We zijn ook wel met elk van hen één dag op vakantie geweest: Herman Van Rompuy zijn we gevolgd tot in De Haan, Karel De Gucht heeft ons uitgenodigd op zijn landgoed/wijndomein in Toscane…

Stel jij je eigenlijk werkelijk voor als ‘klein Pierke’?

Heylen: Voor er misverstanden ontstaan: de ‘klein Pierke’ uit de titel is eigenlijk gewoon een synoniem voor ‘Jan en alleman’ – al zal het woord me waarschijnlijk de rest van mijn dagen achtervolgen. (Lacht) Iedereen heeft er als kind wel eens van gedroomd om prinses of koning te zijn én heeft zich wel eens afgevraagd hoe het is om beroemd te zijn. Wel, ik wilde uitzoeken hoe zo’n leven er nu werkelijk uitziet. De ultieme vraag is wie het gelukkigst is: iemand die van 9 tot 5 werkt en dan elke avond naar Thuis kijkt of onze moderne goden? En neen, ik verklap nog niets.

(B.D.C.)