Een dramaserie van Arte over vijf jongemannen die een opleiding tot priester volgen? Wees niet bevreesd: het is beter dan het lijkt.
Er zijn tv-series die de schijn tegen hebben, en er zijn tv-series als Churchmen, een reeks die zo onhip is dat zelfs de dvd-distributeur moeite schijnt te hebben om er echt achter te staan: de titel bijvoorbeeld lijkt een poging om te verbergen dat het hier niet om een reeks van pakweg de BBC gaat maar om Ainsi soient-ils, een serie uit Frankrijk dus. Dat land staat ondanks de recente succesjes van Engrenages of Les revenants toch niet bekend om zijn toptelevisie, dus wellicht daarom dat de serie hier – net zoals Les revenants, dat op de markt kwam als Rebound – een Engelse titel meekreeg. Dat is niet het enige: Ainsi soient-ils werd ook nog eens gemaakt voor Arte – niet de meest flitsende tv-zender in het huidige medialandschap – én de reeks gaat over priesters in opleiding, een onderwerp dat toch minder jongeren aan zal spreken dan pakweg het leven van enkele jonge vrouwen in New York.
Tot zover de tegenargumenten, want wie abstractie maakt van het muffe imago van de Franse tv en het weinig tot de verbeelding sprekende onderwerp, vindt in Ainsi soient-ils een erg evenwichtige en genuanceerde dramareeks over een thema dat zelden aan bod komt. De serie begint in 2011 en volgt enkele jonge mannen die beslist hebben om hun leven aan God te wijden en in het kapucijnenseminarie van Parijs opgeleid worden. Het zijn kerels van alle slag, van een idealistische hippiejongen tot een ex-misdadiger die in de gevangenis het geloof heeft ontdekt, en ze hebben allemaal verschillende motieven om priester te worden – verschillende redenen die in de serie mondjesmaat bloot worden gelegd. De verhalen over hun achtergrond en het leven op het seminarie worden verweven in een groter geheel, over hoe hun progressieve overste, pater Fromenger, een machtsstrijd moet uitvechten met de conservatieve krachten binnen de Franse kerk.
Het zijn niet de meest lichtvoetige thema’s die Ainsi soient-ils aansnijdt, maar de reeks blijft wel erg makkelijk verteerbaar. De vijf toekomstige priesters zijn geen doodbrave, übervrome jongetjes, maar mannen die gewoon een andere richting uitgaan dan de meerderheid van hun leeftijdsgenoten. Hun keuze wordt niet zwart-wit voorgesteld, het is veeleer een manier om met hun verleden en hun problemen om te gaan, en hun beslissing zorgt voor evenveel twijfels als troost. Alleen in de strijd van pater Fromenger laten de scenaristen een paar steekjes vallen – de conservatieven tegen wie hij het moet opnemen zijn soms heel karikaturaal – maar voor de rest is Ainsi soient-ils opnieuw een bewijs dat er op tv-vlak echt wel boeiende dingen te zien zijn bij onze zuiderburen. Geen extra’s.
CHURCHMEN
SEIZOEN 1
(JustBridge)
**** ?
STEFAAN WERBROUCK
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
