EXTRA TIJD

GIDEON KIEFER, TEKENINGEN, WETENSCHAP VERBERGT WAANZIN, MUSEUM DR. GUISLAIN, GENT, TOT 6/10

Een paar jaar geleden werd Gideon Kiefer zo ziek dat zijn leven aan een zijden draadje hing. Sindsdien maakt hij tekeningen bevolkt door enge puppetmasters en lieden met vreemde hersenaandoeningen. Het kon haast niet anders dan dat zijn werk in het Guislainmuseum kwam, een oord waar mensen met psychiatrische problemen welkom zijn én waar de met potlood getekende aquarellen verzorgd werden gerangschikt.

Nog niet zolang geleden keek je de dood in de ogen. De ervaring liet duidelijk sporen na?

GIDEON KIEFER: Vijf jaar geleden werd ik plots erg ziek en was ik door omstandigheden op een haartje na dood. Door de combinatie van de ziekte en zware pijnstillers zat ik een paar dagen vast in een doorlopende nachtmerrie. Ik spartelde door twee vreselijke weken in het ziekenhuis en het duurde nog lang vooraleer ik weer op de been was. Het besef dat je leven plots voorbij kan zijn, heeft me blijvend getekend. Sinds ik de dood in de ogen heb gekeken, leef ik in extra tijd. Maar toch beschouw ik de periode in het ziekenhuis als mijn geboorte als kunstenaar. Sindsdien dateer ik ook elk werk met een eigen tijdrekening.

Je werk getuigt van een donkere kijk op de werkelijkheid. Er vinden angstaanjagende operaties plaats, dokters gekleed als boekhouders blijken met bizarre experimenten bezig, angst alom. Waar ligt de grens?

KIEFER: Ik zorg ervoor dat een en ander niet te expliciet of te verhalend wordt. Een groot deel van mijn werk gaat ook eerder over persoonlijke thema’s dan over ‘de werkelijkheid’. Maar de selectie is niet van mij alleen. De tekeningen op de tentoonstelling zijn grotendeels gekozen door de curatoren Patrick Allegaert en Bart Marius. Op thematisch vlak stel ik geen grenzen. Alles mag worden aangekaart.

Voor je tekenaar/kunstenaar werd, werkte je als illustrator. Vanwaar de ommezwaai?

KIEFER: Indertijd ben ik afgestudeerd als master in de vrije grafiek. Ik begon met illustreren om te overleven. De Morgen, Weekend Knack, De Standaard, De Tijd, Het Parool, Vrij Nederland… Ik heb ze allemaal wel gehad, geloof ik. Maar vijf jaar geleden vond ik het tijd om te stoppen. Ik besloot me alleen nog op mijn tekeningen te richten en ze uit te werken zoals ze nu zijn. Dat wou ik altijd al doen, het was enkel een kwestie van knopen doorhakken. Soms lever ik nog iets aan Humo – het was ooit een droom om voor Humo te werken – maar daar ben ik eigenlijk aan het sterven als illustrator.

Je maakt aquarellen en grote houtskooltekeningen. Mogen we binnenkort ook schilderijen verwachten?

KIEFER: Dat zit er zeker in. Ik heb pas een atelier in mijn huis en dan is tekenen met houtskool niet echt handig. Alles zit binnen de kortste keren onder de zwarte vegen en alleen daarom al lijkt olieverf geen slecht alternatief. Maar het gaat om een heel andere manier van werken, het kan dus nog wel even duren voor ik ermee naar buiten kom.

(E.F.)