In de laatste aflevering van de reeks Expo 58 en de gouden jaren staat Canvas deze week stil bij de jeugdcultuur, die aan het einde van de jaren 50 voor het eerst opdook en in de golden sixties helemaal tot bloei zou komen. Centraal staat dit keer een trio, namelijk Zaki (Jackie Dewaele) en zijn twee zoons Stephen en David, ook bekend als 2ManyDJs.

Wat is de levendigste herinnering die je overhoudt aan Expo 58?

Zaki: Het Atomium. Een heel opvallende constructie die naar de moderne wetenschap verwees. De lift was ook heerlijk snel.

Heeft de wereldtentoonstelling een grote indruk op jou gemaakt?

Zaki: Om eerlijk te zijn: mij heeft ze niet echt kunnen bekoren. Eigenlijk leek het allemaal een beetje passé. Ze wilden ons allerlei zaken voor modern aansmeren, maar je had het gevoel dat het door schoolmeesters bij elkaar gespaard was met artispunten. Ik vond het te braaf en te georganiseerd. De brave Franse komiek Fernandel kreeg een feestelijk onthaal, maar er werd geen woord gerept over de rebelse succesfilm Blackboard Jungle(waar ‘Rock Around The Clock’ van Bill Haley in voorkwam; nvdr. ). En waar was Et Dieu… créa la femme met de beeldschone Brigitte Bardot? Niet te zien in het Franse paviljoen, dacht ik. Die expo was er voor de conservatievelingen die zichzelf graag als toekomstgericht voordeden. In de echte wereld was een sociologische revolutie aan de gang en daar was op de expo niets van te merken. Zouden die trutterige hostessen al van de pil gehoord hebben? Ze gaven in elk geval die indruk niet.

Heb je, als een van de eerste radiodeejays in Vlaanderen, iets van muziek meegenomen uit Expo 58?

Zaki: Integendeel. Daarbinnen stonden de negertjes van het koor van koning Boudewijn te zingen, rechtstreeks ingevoerd uit onze Congolese kolonie. Maar daarbuiten maakten de Fats Domino’s en Elvis Presleys het goede weer. De keuze was snel gemaakt.

Welke invloed had Expo 58 op de jeugdcultuur?

Zaki: Wel, als ze iets gemist hebben op de Expo, dan is het wel de jeugd. Wat wilden ze? Dat we wild enthousiast werden van de chocolade van Cote D’Or? Dat we het leuk vonden dat ze er alles aan deden om over Vlaanderen te zwijgen? Dat wij ‘Vrolijk België’ tot onze favorieten zouden rekenen? Als ik er nu, na al die jaren aan terugdenk, blijf ik zitten met de vraag waarom een wereldtentoonstelling gehouden wordt. Wat is de zin ervan? Zou er in het buitenland nog iemand weten dat we een expo hadden in ’58? Je mag het hopen, want het heeft geld gekost. Veel geld.

Karen Bracke