ONVLAAMSE FILMPJES. De ambitieuze eerste lange speelfilm van gevierde kortfilmer Rudolf Mestdagh is nu ook op dvd te bewonderen.

Ellektra (2004)

FILM: *** EXTRA’S: ***

COSMOKINO

Film. Er is al zo weinig filmtalent in Vlaanderen en wie dan toch boven de middelmaat uitsteekt, komt nauwelijks aan de bak. Neem nu Rudolf Mestdagh, een man die al iets te lang teerde op zijn reputatie van hypergetalenteerde kortfilmer toen hij enkele jaren geleden eindelijk een eerste lange speelfilm kon maken. Het resultaat vond niet alleen zijn weg naar het publiek niet, maar werd ook door de kritiek verbazend koeltjes onthaald. Zo teleurstellend waren de resultaten aan de kassa dat Ellektra door het filmbedrijf niet eens een dvd-release waardig werd bevonden. Vandaar dat Mestdagh de dvd nu maar in eigen beheer uitbrengt.

Verre van mij om te beweren dat Ellektra een meesterwerk is, maar bij vlagen is het een van de meest geïnspireerde debuutfilms die hier ooit werden gemaakt. De zes personages van wie we de belevenissen volgen hebben op het oog niets met elkaar te maken, behalve dat ze allemaal door een wrede of absurde speling van het lot datgene verliezen wat essentieel is in hun bestaan: een moeder (Gert Portael) raakt haar kind kwijt, een concertpianiste (Axelle Red) verliest haar vingers, een parfumexpert zijn reukgevoel, een would-be-actrice haar tong, een jongen die piloot wil worden zijn benen en een dj (Matthias Schoenaerts) zijn gehoor. Het titelpersonage is een gevluchte gangsterdochter die met sms’jes al deze gekwetste en gemutileerde mensen bij elkaar brengt.

Toegegeven, de verschillende segmenten zijn ongelijk van kwaliteit (van hetzelfde laken een pak voor de vertolkingen), maar de complex vertakte verhaalstructuur getuigt van een ambitie én cinematografische visie die je hier zelden tegenkomt. De sterkste scènes zitten vooraan: de briljant gemonteerde parallelvertelling van allerlei nare en beestig brutale voorvallen die een mensenleven grondig door elkaar schudden. En zoals wel vaker bij een mozaïek is de puzzel het mooist zolang nog niet alle stukjes in elkaar passen.

Zowel inzake opbouw, stijl, toon, emoties en filmische expressie is Ellektra zeer on-Vlaams, wat in deze dagen van VTM-isering van de lokale filmnijverheid zowat het grootste compliment is dat je een Vlaamse film maken kan. Mestdagh waant zich niet, zoals de meesten van zijn collega’s, in de zevende hemel omdat hij dan eindelijk eens met de camera een verhaaltje mag vertellen. Het is de gretigheid waarmee hij zich van pure cinematografische ideeën en middelen bedient, die aanstekelijk werkt. Soms gaat hij grandioos uit de bocht, maar voor elke faux pas heb je ook een verrassend, schokkend of intrigerend moment.

Extra’s. In zijn Engelse audiocommentaar onthult Mestdagh de autobiografische elementen in de film. Blijkt ook dat de narratieve structuur nog complexer was: twee extra personages werden uiteindelijk weggeknipt. De geschrapte scènes en de making of staan op een apart schijfje.

Het verzamelde werk van Mestdagh is te bekijken op drie andere dvd’s: In het spoor van de troebadoer van het Heilig Hart (een documentaire over de vader van de regisseur die in de jaren 50 faam verwierf als zingende priester), Compilatie van documentaires en CosmoKino Compilation. Deze laatste dvd bevat de gevierde kortfilms waarin Mestdagh een grillig, claustrofobisch en absurd universum schept en diverse invloeden (Lynch, Jeunet, Beckett, de Oost-Europese animatiefilm) tot een uniek geheel smeedt. Hoogtepunt is het razend knappe Ouf!, een briljante pastiche van de Amerikaanse slapstick maar dan met spectaculair en vindingrijk gebruik van een groot aantal Brusselse locaties.

De vier dvd’s zijn niet in de handel te koop, maar kunnen besteld worden via de website www.cosmokino.com.

Patrick Duynslaegher