Gamegod Hideo Kojima heeft een vreemd jaar achter de rug, maar toen hij bij Konami de deur achter zich dichttrok, gaf dat wel de knal van het jaar.
Voor gamebedenker Hideo Kojima was het een jaar van hoogte- en dieptepunten. Hij zag begin dit jaar zijn samenwerking met regisseur-schrijver Guillermo del Toro (voor het inmiddels geannuleerde Silent Hills) op de klippen lopen en schopte achter de schermen flink keet met uitgever Konami. Begin oktober kwam een eind aan hun jarenlange samenwerking, maar het slotakkoord mocht er zijn: na een belachelijk korte prequel vorig jaar verscheen op 1 september Metal Gear Solid V: The Phantom Pain, Kojima’s langverwachte nieuwe stealthtitel. Niet alleen een rasechte genretopper met tonnen bewegingsvrijheid, onwaarschijnlijk knappe graphics en kilo’s extra’s die je maandenlang zoet houden, maar meteen ook de beste, met de grootste passie ineengestoken gametitel van het jaar. En commercieel een schot in de roos: de game vergaarde in de eerste 24 uur een omzet van maar liefst 180 miljoen dollar.
Dé verrassing van het jaar was Fallout 4. Niet zozeer door de kwaliteit of het succes van die actierijke rpg – na het indrukwekkende vorige deel twijfelde niemand daar nog aan – maar wél omdat er tussen de aankondiging van de game en de winkelrelease nauwelijks enkele maanden tijd zat. Geestelijke vader Todd Howard had het nucleaire overlevingsspel de voorbije jaren zowaar in zijn hoogstpersoonlijke geheime Vault ontwikkeld en afgewerkt.
De comeback van het jaar was Mortal Kombat X. Ook die tiende editie zet aan tot duchtig knoppen rammen en pakt uit met cartooneske machopersonages en brutale knokpartijen. De morbide fatalities en brutalities draaien, in een iets te doorzichtige poging om de controverse rond de game opnieuw aan te zwengelen, wel uit op een schertsvertoning met opengereten lichamen, verscheurde torso’s, afgehakte gezichten en losgerukte schedels.
Dan is Ori and the Blind Forest een stuk subtieler. De poëtische Metroidvania-platformer zet de Xbox One stevig op de downloadkaart en brengt een toegankelijk coming-of-ageverhaal waarin onderliggende thema’s als rouw en hoop verweven zijn.
En tussen de jaarlijkse vaste waarden als Call of Duty en Assassin’s Creed is Batman: Arkham Knight ongetwijfeld de meest frisse verschijning. Die vleermangame biedt meer en/of mooier van hetzelfde, maar sleept ook verse elementen op het gametoneel, zoals – eindelijk – een bestuurbare Batmobile die bijna een speelbaar personage op zich is.
DIMITRI DEWEVER
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
