In ‘Lost in Tokyo’ (ma, 20.35 – 2BE) onderwerpt An Lemmens twaalf Vlamingen aan cultuurshocks in de Japanse hoofdstad. Welke culturele ontdekkingsreis maakt zíj deze week?

Ga je naar ‘The Darjeeling Limited’ van cultregisseur Wes Anderson of naar de animatiefilm ‘Horton’, van de makers van ‘Ice Age’?

Zo’n animatiefilm vind ik wel eens leuk om te zien, maar ik hoef er niet per se voor naar de cinema. Dat zie ik sowieso eerder als een avondje uit, en meestal is dat een ingeving op de dag zelf. Ik heb wel de neiging om dan een zware film te kiezen: van regisseurs als Ken Loach of Lars Von Trier. Nee, een avondje cinema is met mij nooit gezellig. Ik kom ook vaak wenend buiten. Maar kom, dat had ik zelfs bij Ice Age(lacht).

Volgende week begint het 26e Festival van de Fantastische Film. Iets voor jou?

Helemaal niet. De enige fantasyfilm die ik tot nu toe goed vond, was Labyrinth. In de ban van de Ring heb ik wel gelezen maar daarvan heb ik, op een paar stukken na, de films ook niet gezien. Niet dat ik iets tegen boekverfilmingen heb. Onlangs heb ik mijn vriend meegenomen naar The Kite Runner. Ik vond het boek al prachtig, maar mijn vriend is niet zo’n lezer. Naar de film krijg ik hem nog wel mee.

Welk boek ligt er momenteel op je nachtkastje?

Ik ben voor de tweede keer de biografie van pornoster Jenna Jameson aan het lezen. Het moet niet altijd zware kost zijn. Een tijd geleden heb ik On The Road van Jack Kerouac gelezen en ik kan me ook helemaal laten meeslepen met een boek van Charles Bukowski. Ik lees ook graag van die echte kloefers, zoals onlangs een biografie van Eva Braun. Ja, da’s een donker kantje van mij. Ik wil alles over de Tweede Wereldoorlog te weten komen. En hetzelfde heb ik met seriemoordenaars.

Blijf je als WO II-liefhebber dan op je honger zitten met het nieuwe Canvas?

Ik zou het niet kunnen zeggen omdat ik het de voorbije maanden zo druk had dat ik nauwelijks aan tv-kijken toekwam. Pas op, ik probeer wel te volgen wat er gaande is. Mensen die in de media werken en er prat op gaan dat ze nauwelijks tv kijken, daar kan ik niet bij. Hoewel ik niet meer bij TMF werk, probeer ik nog altijd de muziekzenders te volgen. Dat een monument als MTV tegenwoordig meer reality dan muziek uitzendt, vind ik zeer jammer.

Je presenteert bij StuBru ‘De Afrekening’. Inspireert ‘dé lijst’ jou vaak om nieuwe cd’s te kopen?

Wel, de nieuwe van Nick Cave & the Bad Seeds zegt me wel wat. Het toffe aan De Afrekening is dat dat programma zo breed gaat, er staat van alles in. Al heb ik er mij bij neergelegd dat bijvoorbeeld The Gutter Twins niet meteen De Afrekening zullen halen, want mijn muzieksmaak is toch nog iets alternatiever. In mijn puberteit luisterde ik naar hardcore en stond ik in de moshpit. Ik heb er flink wat blauwe plekken opgelopen. Ik ga nog wel eens naar hardcoreoptredens, vooral om vrienden van toen nog eens terug te zien. Veel staan er nu wel met een pint en een sigaret, maar die strenge straightedgeprincipes waren sowieso nooit aan mij besteed.

Vandaag is het 46 jaar geleden dat Bob Dylan zijn debuutplaat uitbracht. Behoor jij tot de voor- of tegenstanders van de bard die weer vlot over de lippen gaat?

Het heeft me wat tijd gekost maar ik heb zijn muziek leren appreciëren. Eerst dacht ik ook: ‘Man, die kan niet zingen!’ Maar als je je dan begint te verdiepen in zijn teksten zie je hoe straf hij is. Subterranean Homesick Blues vind ik geweldig. En de kritiek op zijn stem is onzin. Mijn platencollectie zit vol artiesten die geen zangwonderen zijn maar die je wel raken: John Frusciante, Greg Dulli… Tegen mensen die vinden dat die slecht klinken, kan ik alleen maar zeggen: jullie snappen het niet. Maar ik ben niet het type dat anderen kost wat kost wil bekeren

Hans Van Goethem