Woensdag 20/11, 21.10 – Canvas
Al gehoord van cleantech? Met het tweeluik Alles kan schoner op Canvas zorgt Knack-journalist Dirk Draulans ervoor dat u helemaal mee bent met deze nieuwe – en ditmaal milieuvriendelijke – industriële revolutie.
‘Elke vorm van innovatie is een nieuwe ontwikkeling met een mogelijke economische return als doel. Cleantech verschilt daarvan doordat ze mikt op de markt van hernieuwbaarheid en duurzaamheid, met een meerwaarde voor het milieu’, legt Draulans uit. ‘En dan gaat het over de meest uiteenlopende initiatieven. Zo worden oude stortplaatsen opnieuw opengegooid om er onder meer een duurzame vorm van cement uit te recupereren. Maar men werkt ook aan compleet nieuwe grondstoffen, zoals grafeen. Dat kun je omschrijven als het plastic van de eenentwintigste eeuw, behalve dan dat je met grafeen duizend jaar later niet meer met het afval zit.’
Gebeurt er in ons land veel op het vlak van cleantechinnovatie?
DIRK DRAULANS: In Vlaanderen wordt daar alvast stevig op ingezet. Dat komt doordat de traditionele industrie hier zware klappen krijgt, met veel banenverlies tot gevolg. Veel bedrijven zoeken een uitweg in cleantech, Umicore bijvoorbeeld. Het voormalige Union Minière is groot geworden als een van de vervuilers van de klassieke industrie, maar geldt nu als wereldwijde koploper in de transitie naar een cleantechbedrijf. Maar er zijn ook tal van nieuwe, kleinschalige initiatieven.
Die niet allemaal zullen slagen?
DRAULANS: Er is een natuurlijke selectie aan de gang, waarbij veel ondernomen en onderzocht wordt. Nee, niet iedereen zal het halen. Een bedrijf als Waterleau, gespecialiseerd in duurzame waterzuivering, is goed op weg om een grote internationale speler te worden. Voor hen ziet het er goed uit, maar je hebt ook lovenswaardige kleine bedrijfjes die hard moeten knokken. Bijvoorbeeld Nozon. Zij ontwikkelen intelligente verlichting, op groene energie, die oplicht als iemand passeert en daarna weer uitdooft. Geweldig om dat te zien werken, maar het stuit op het heersende systeem, dat zich bedreigd voelt.
Hoe maak je zo’n onderwerp bevattelijk voor televisie?
DRAULANS: Daarover hebben Stijn van Baarle, mijn vaste regisseur voor tv-werk, en ik ons het hoofd gebroken toen van Canvas de vraag kwam voor deze tweedelige documentaire. Op het eerste gezicht lijk je aangewezen op een wereld van labs met mannen in witte jassen die vooral praten. Maar toen realiseerden we ons dat het ook gaat over jonge mensen die bezig zijn met verandering. En met experimenten. Zo zijn we de eerste testrit met een elektrisch aangedreven terreinwagen gaan filmen. Dat loopt fout, waarop de aanwezige directie, voornamelijk oudere mensen, begint te panieken, terwijl de jonge wetenschappers met hun computers meteen op zoek gaan naar een oplossing. Dat leverde zelfs spannende tv op, reality bijna.
Eerder maakte je al de documentaires De vervuilde mens en Heerlijk hernieuwbare wereld. Wijst de titel Alles kan schoner op toenemend optimisme?
DRAULANS: Vooruitgangsoptimisme, vandaag volgens sommigen een scheldwoord, is bij mij aangeboren. Ik ben immers wetenschapper van opleiding en zoon van een ingenieur kerntechnologie.
Wat in schril contrast staat met de apocalyptische toon waarmee films als The Age of Stupid het publiek een geweten trachten te schoppen?
DRAULANS: Ik denk dat het inmiddels wel wetenschappelijk bewezen is dat doembeelden de mensen niet aanzetten tot verandering. Wat wel werkt, zijn lokale, zichtbare initiatieven. Als die succesvol blijken, worden ze op grotere schaal overgenomen.
(H.V.G.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
