Op 15 november zakt een 35.000 man sterk leger clubbers af naar Flanders Expo in Gent voor alweer de 13e editie van I Love Techno. Een gebrek aan belangstelling hoeft het grootste dance event van België dus niet te vrezen. Maar hoe zit het voorts met de dance scene in ons land: wat leeft er in de clubs en welke genres liggen goed in de markt? Kortom: Do we love tech

‘België heeft de interessantste clubgeschiedenis op het Europese vasteland’ – dat beweren althans muziekjournalisten Bill Brewer en Frank Broughton in hun boek Last Night A DJ Saved My Life, in een hoofdstuk gewijd aan New Beat. Maar The Sound Of C is intussen al een jaar of twintig weggeëbd, hoe zit het vandaag met onze liefde voor de dansmuziek?

De eerste liefdesverklaring van Gent aan genre techno dateert intussen al van 1995. I Love Techno editie 1lokt dan 1000 danslustigen naar de Vooruit. Ondermeer Detroitlegende Jeff Mills en de toen nog jonge honden van Daft Punk spelen er ten dans. Anno 2008 zit er nog geen sleet op de megaformule van I Love Techno, tickets in voorverkoop gaan als zoete broodjes de deur uit. Máár: met namen als Hot Chip, Justice, Tocadisco, Booka Shade en Underworld vertoont de affiche verdacht veel gelijkenissen met die van grote zomerfestivals als Pukkelpop. Zijn de hoogdagen van ‘pure’ techno voorbij?

UIT JE HOK

Roel Vergauwen van Live Nation licht toe: ‘Vorig jaar was er heisa omtrent de Britse band Klaxons – de hardcore technofans vonden een gitaargroep niet kunnen op I Love Techno. In 2003 was er op de gespecialiseerde forums al eenzelfde polemiek over de komst van 2manydjs. Kijk naar de invloeden van zulke artiesten, dan zie je toch evengoed namen als Kraftwerk opduiken? We vinden het nu eenmaal belangrijk bepaalde tendensen aan ons publiek te signaleren. Dat laat zich trouwens niet meer zo makkelijk in hokjes opdelen als vroeger. In mijn tijd was je óf een hardrocker, óf een new waver, óf een discotheekganger. Vandaag gaan jonge gasten naar een concert van N*E*R*D, kopen ze een cd van Slayer en dansen ze op Dave Clarke of Justice.’

Volgens Philip Deliser van 5voor12 (Petrol, 10 Days Off) is het simpelweg niet leefbaar om één genre te programmeren: ‘Met bekende kleppers als Hot Chip of Justice speel je 300 % op zeker. Al te nieuwe of obscure artiesten trekken maar een beperkt publiek, dat merken we zeer goed in Petrol. Zonder subsidies komen we sommige avonden niet uit de kosten. Vlaanderen is een van de conservatiefste regio’s ter wereld, dat laat zich voelen in het nachtleven. Clubs die zich tot één niche beperken, gaan kopje onder.’

‘Vroeger haalden we ook vlot 35.000 man, met een line-up die wél uit zogezegd onversneden techno bestond’, beweert Vergauwen. Ook in de Brusselse Fuse, sinds 1994 de bekendste technoclub in België, willen ze niet van toegevingen weten. David: ‘Het zijn de artiesten zelf die afwijken van de typische techno in loops aan 145 beats per minuut. De meeste deejays zijn overgeschakeld op minimal, een tragere variant. In september hadden we Ricardo Villalobos te gast, die vult in zijn eentje de club tot in de nok.’

KA CHING?!

Kortom: we houden van variatie, maar niet te veel. Hoe vertaalt zich dat aan de kassa van platenwinkels? Het Gentse platenlabel en distributiebedrijf NEWS verdeelt wereldwijd bekende labels als International Deejay Gigolos van DJ Hell of Stealth van Roger Sanchez. Promotion director Jan Vanneste: ‘Vroeger was het clubcircuit hét middel om nieuwe releases te promoten. De deejays waren onze promoboys. Vandaag spelen de media die rol. Een zender als Studio Brussel bepaalt welke artiesten goed verkopen. Het is niet toevallig dat compilaties met bekende clubhits zoals Solid Sounds, Serious Beats of Switch de best verkopende cd’s zijn. De laatste verzamelaar van De Maxx haalde zelfs goud, vandaag goed voor 15.000 verkochte exemplaren.’

Geen verrassingen dus. Maar wat met de avontuurlijk aangelegde danceliefhebber? Scoren die hun gerief nog op vinyl of speuren ze op het internet naar (illegale) down-loads?

Tom Schaek is de man achter flexx.be, een gespecialiseerde mailordershop: ‘Wie muziek koopt om te draaien – op de slaapkamer of in clubs – doet dat vooral digitaal. Vinyl geniet de voorkeur bij verzamelaars en freaks – de mensen die veel geld ophoesten voor zeldzame classics op eBay. Het is een niche die we bewust aanboren. Rijk word je er niet van, het is ons puur om de liefhebberij te doen.’

EENHEIDSWORST

DJ Biens werkt al veertien jaar in dance store Music Man, leverancier voor het gros van de Belgische deejays. ‘Techno is dood. Ook genres als trance en house zijn nauwelijks in trek. Stevige electro, al dan niet met rockinvloeden, is wel populair. Het danceminnend publiek is zeer beïnvloedbaar en trendgevoelig. Als Stephen Dewaele van 2manydjs bij ons komt shoppen let ik goed op wat hij mee naar huis neemt. Gegarandeerd is daar achteraf vraag naar. Volgens mij zit de elektronische dansmuziek in een kantelmoment. Iedereen is deejay tegenwoordig, een mooie muziekcollectie opbouwen kost geld noch moeite. De kunst is eraf! Mensen willen opnieuw een pakket van mooi artwork, een herkenbare smoel en duidelijk imago. De anonieme studiokluizenaar heeft afgedaan.’

Renaat Vandepapeliere stichttein 1983 het legendarische R&S Records. Na acht sabbatjaren keert hij terug, vastbesloten zijn pioniersrol weer op te nemen. ‘De superstar deejays zijn slachtoffer van hun eigen succes. Toen producers op zoek naar easy money massaal achter de draaitafels plaatsnamen, is de dance scene gecrasht. Kille minimal en al die noisy toestanden, ik moet er niet van weten. Eenheidsworst zonder ziel is het, niemand neemt nog risico’s. De tijd is rijp om weer een tandje bij te steken.’

Techno is dood, lang leve techno!

I Love Techno

15/11, Flanders Expo, Gent.

De clips van onze favoriete vijf bands op de affiche van I Love Techno.

extra op

FOCUSKNACK .BE

Door Jonas Boel