Dicht bij huis

Eerste zin Het wordt al donker en het meisje heeft het koud.

Op een avond dat haar ouders thuis in Oxford een barbecue geven, verdwijnt de achtjarige Daisy. Inspecteur Adam Fawley, die zelf een zoon heeft verloren, en zijn team weten dat familieleden in dit soort zaken de eerste verdachten zijn. Bovendien willen Daisy’s ouders de politie geen toegang tot hun huis verschaffen. Haar moeder is meer bezig met haar uiterlijk, haar vader liegt over zowat alles. In dat disfunctionele gezin blijkt de beerpunt oneindig diep. In een aparte verhaallijn lees je wat er tijdens de dagen voor Daisy’s verdwijning is gebeurd. Het kind – hoogbegaafd, maar ook uitermate manipulatief – had voor zichzelf besloten dat haar ouders onmogelijk haar echte ouders konden zijn.

Na Morse heeft de Britse universiteitsstad dus opnieuw een gekwelde politieman. En als thrillerdebuut kan Dicht bij huis zeker tellen. Door het wisselende vertelstandpunt weet je meer dan de politie, waardoor je kritischer naar het gevoerde onderzoek begint te kijken. Cara Hunter maakt ook slim gebruik van de social media, die hier, net als in de echte zaak van de verdwenen Maddie McCann, hun heksenjacht op de ouders houden. De geloofwaardigheid van dit boek staat of valt echter met de achtjarige Daisy én met de allerlaatste van de vele plotwendingen. Oordeel zelf.