POËTISCHE POLITIE. Komt dat zien: autobiograaf Baudoin tekent een misdaadscenario.

De vier stromen ****

BAUDOIN & VARGAS

SHERPA & OOG&BLIK (COLLECTIE BAUDOIN), 226 BLZ., euro24,95

De Franse penseelpoëet Edmond Baudoin schrijft meestal zelf zijn dromerige, introspectieve boeken (zijn bekendste, De reis, verscheen zopas in een nieuwe editie). De vier stromen tekende hij echter naar een oorspronkelijk stripscenario van de Franse schrijfster en archeologe Fred Vargas, die met haar politieromans ook bij ons een crimipubliek heeft verleid. Hun samenwerking baarde een atypische Baudoin, die wel de prijs voor het beste scenario won op het festival van Angoulême.

Vargas vertelt een vrij klassiek politieverhaal, met haar vaste inspecteur Adamsberg in de hoofdrol. Twee jonge boefjes hebben een tas gestolen van een gevaarlijk heerschap. Daarop wordt een van beide jongens brutaal afgemaakt. Adamsberg probeert de moordenaar te vatten en het overgebleven boefje te beschermen, maar die laatste heeft het niet zo op de politie begrepen.

Vargas vat het politiegenre gelukkig ruim op, zodat Baudoin voldoende aanknopingspunten vindt met zijn eigen thema’s. De onconventionele politie-inspecteur Adamsberg, die procedures verafschuwt en alles op zijn gevoel doet, gaf hij bewust zijn eigen trekken mee, en het gezin van het boefje lijkt zo weggelopen uit Baudoins oeuvre, bijvoorbeeld uit het voorstadboek Vero. Ondanks hun armoedige leefomstandigheden zijn drie van de vijf gezinsleden artistiek actief. Sinds zijn ontslag als metaalarbeider bouwt de vader des huizes in zijn tuin een reusachtige replica van de Romeinse fontein De vier stromen uit kroonkurken en bierblikjes.

Het moet gezegd: de personages blijven langer hangen dan de plot. Het beeld van de man met de vier zonen die dwangmatig verder bouwt aan een groot afvalkunstwerk roept associaties op met de Franse postbode Ferdinand Cheval, die jarenlang verdwaalde stenen op elkaar zette voor zijn Palais Idéal. Maar de originele manier waarop Baudoin Vargas’ scenario verwerkte, is een stevige troef. Nu eens beeldt hij alles tekstloos uit, dan weer staan pagina’s bijna vol handgeletterde tekst. De afwisseling lijkt heel organisch en ritmisch verantwoord, net zoals in dat andere sterke boek, Gemma Bovery van Posy Simmonds.

Gert Meesters