Creatief Vlaanderen maakt de balans op van de voorbije maanden. Met al twee Belgian Nuggets-verzamelaars op de markt is Kortrijkzaan Tony Vandenbogaerde van Mayway Records (Mooneye, JtotheC) de man die zijn volk naar zijn eigen muziek doet luisteren.
Tony Vandenbogaerde: Ik vind dat er vandaag heel goeie Belgische muziek wordt gemaakt, meer zelfs dan twintig jaar geleden. Alleen drijft die niet altijd boven. Vandaar die Nuggets, die intussen ook tot een reeks Spotify-playlists zijn uitgegroeid. Daarvan zou ik graag een parallel belpopkanaal maken, naast de radio, om mensen naast oude parels ook de nieuwste Belgische releases te leren kennen. En niet alleen die op mijn eigen label, hè.
Ten bewijze daarvan de muzikale zoon des vaderlands die je graag in de spots had gezet: Brihang.
Vandenbogaerde: Brihang is een homo universalis: maakt heel goeie muziek, schrijft teksten die niet minder dan geniaal zijn en maakt zelfs beeldende kunst. Wat ik ook apprecieer, is dat hij commercieel en conceptueel sterk is. Van zijn eerste plaat Zolangmogelijk was de eerste vinylpersing vrij snel uitverkocht. Met de tweede heeft hij in de Veldstraat in Gent enkele uren lang een pop-upstore geopend. Ik geloof dat hij die zaterdagmiddag driehonderd stuks heeft verkocht, terwijl er in die persing maar vijfhonderd zaten. Maar het beste aan hem is natuurlijk zijn muziek. Daar zit veel verhaal in, ze doet je nadenken.
Ik heb begrepen dat er, door te zoeken naar geschikte hoesbeelden, een bewondering voor fotografie in je is ontwaakt.
Vandenbogaerde: Tot voor twee jaar had ik geen bijzondere interesse voor fotografie, maar ik heb er inderdaad meer oog voor gekregen, ook al is het dan ‘in functie van’. Zo heb ik een aantal getalenteerde fotografen leren kennen, zoals David LaChapelle. Wereldberoemd blijkbaar, maar ik kende hem niet. Ik zag begin dit jaar een expo van hem in Mons, of all places. Ik hou van zijn werk omdat het heel kleurrijk is, heel levendig en geënsceneerd ook. Voor één foto is hij met een crew dagenlang bezig, alsof het een film of een video is. Hij werkt vaak met pop- en filmsterren. Zo is Courtney Love een van zijn fetisjmodellen.
Wat heb je verder kunnen smaken zonder dat er enige functionaliteit aan te pas kwam?
Vandenbogaerde: De tv-serie La casa de papel, een filmische pageturner waarbij je niet kunt stoppen met kijken. Het is een soort Spaanse Ocean’s Eleven, over een bende bankovervallers die de Koninklijke Munt van Spanje binnendringt en niet alleen het personeel gijzelt, maar ook een groep studenten op werkbezoek. Oké, er zitten wat kleine plot holes in, maar het is wel pure ontspanning. Verder heb ik eigenlijk maar één boek gelezen: Pest van Joost Devriesere.
Die naam zegt mij iets.
Vandenbogaerde: Ten eerste is Joost een maat van mij en ten tweede was ik wel benieuwd naar de links met Kortrijk die in het boek zitten. Het gaat over hoe het grootste deel van de wereldbevolking in slaap valt, wat in de rest ofwel het slechtste of het beste naar boven haalt. Ik heb het heel snel uitgelezen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
