‘Is de tied nu riepe?’ Met de single Keer op keer doet Goudi (Pierre Goudesone, u mogelijk bekend van Flesh & Fell en Speaking T) het tegenwoordig in het Oostends.
Pierre Goudesone: Voor de zomer heb ik nog een andere single uitgebracht, Alles kan wachten, maar dat was in het algemeen Nederlands – ongeveer toch. (lacht) Mijn producer Ron Reuman heeft me overtuigd om voor Keer op keer mijn dialect te gebruiken. Ik woon wel al dertig jaar in Brussel, maar dat raak je niet kwijt. In het Oostends schrijven is een uitdaging, maar dat is goed. Ik heb als muzikant en producer al veel kilometers op de teller, maar trucjes herhalen heb ik nooit gedaan. Waarom ik nog bezig blijf? Simpel: muziek is een van de dingen die me blij maakt.
Naast?
Goudesone: Narziss en Goldmundvan Herman Hesse herlezen. Dat blijft een formidabel boek, over hoe ene Goldmund als knaap in een klooster treedt, daar toch weer vertrekt en zijn eigen weg volgt, ook letterlijk, reizend doorheen het Europa van de middeleeuwen. In het klooster heeft hij een jonge leraar ontmoet, Narziss. Ondanks hun verschillende levensfilosofieën blijven ze bevriend. De boodschap die dat boek voor mij meegeeft, is: doe levenservaring op. Ik heb ook Open Up and Bleedgelezen, de biografie van Iggy Pop door Paul Trynka. Een verhaal van proberen, vallen en rechtkrabbelen. Ook daar herkende ik mezelf voor een stuk in. Pops eerste soloplaat The Idiot – nog altijd fantastisch – is voortgekomen uit die Berlijnse periode met David Bowie toen hij niet wist van welk hout pijlen te maken en op steun van zijn ouders moest rekenen om te kunnen afkicken. Intussen is hij in de zeventig en staat hij er nog altijd. Wat ik van zijn nieuwe plaat heb gehoord, vond ik alleszins goed.
Is er iemand van de jonge garde die je kan bekoren?
Goudesone: Qua productie vind ik Billie Eilish wel interessant, hoe commercieel dat ook is. In feite volgen bijna al haar nummers bluesschema’s. Niet zo vreemd, want alles uit de popmuziek komt van daar, hè. Maar ik vind die uitgeklede productie dus wel fijn. Omdat ze al het overbodige weglaat, ruimte creëert en zo tot de essentie doordringt. Brihang vind ik om dezelfde reden super. Goeie teksten ook.
Heb je vaste culturele pleisterplaatsen in Brussel?
Goudesone: In elk geval niets wat te commercieel is of grote massa’s aantrekt. Zo bekijk ik films altijd in kleinere cinema’s waar je vaak maar met twintig man zit. Zoals laatst de docu La Chana, over flamencodanseres Antonia Santiago Amador, die in de jaren zestig en zeventig op het toppunt van haar roem was maar toen op de verkeerde man viel, een jaloerse vent die haar sloeg en verbood nog op te treden, en uit het publieke oog verdween. Ik wist ook niet wie ze was, maar het leek me wel interessant om naar te gaan kijken. Bleek hoe ze echt een wereldster was toen ze stopte. In de film zie je ook hoe ze een comeback maakt. Wel, zo’n dingen vind ik chic.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
