Geen Gentse Feesten zonder een Soirée burlesque van Zoe Bizoe & Friends – met een primeur deze keer.
Jouw soloshows zijn vernieuwend omdat je burlesquedans aan comedy paart. Deze soirée is conventioneler?
Zoe Blyau: Klopt, het wordt een klassieke variétéshow waarbij de ene na de andere artiest opkomt. Ik praat alles aan elkaar en treed zelf uiteraard ook op. Laat ik je de scoop geven: het wordt een duoact – wat voor mij de eerste keer is – samen met een vriend die helaas in een rolstoel is beland. Een ‘verpleegstertje en patiënt’-sketch moet je niet verwachten, wel een passionele tango waarin we elkaar de kleren van het lijf rukken. (lacht) We zullen tonen dat een rolstoel ook sexy kan zijn! Want daarvoor staat burlesque bekend: wij accepteren alles en iedereen. Hopelijk gaat het publiek naar huis met het gevoel dat iederéén op een unieke manier fantastisch is.
In het kader van deze rubriek wilde je absoluut The Offer ophemelen, een tv-serie over de making-of van The Godfather.
Blyau: O ja, The Offer is zo goed dat ik het al drie keer heb bekeken. Je staat verwonderd over de kracht en de visie en het doorzettingsvermogen van enkele creatievelingen die dat verhaal – de serie gaat over de totstandkoming van de eerste film – absoluut wilden vertellen. Want de maffia zag zo’n project aanvankelijk totaal niet zitten en liet dat op haar eigen intimiderende manier ook blijken. Hoe het uiteindelijk toch allemaal is gelukt, is gewoon absurd.
Even tussendoor: je schrijft ook erotische poëzie en hebt een kinderboek in de steigers staan.
Blyau: Dat kinderboek is gebaseerd op een verhaal dat ik heb verzonnen over een heks die verliefd is op een gewone jongen, een onbereikbare liefde dus. Geschreven vanuit mijn eigen ervaringen: als kind was ik veel groter dan de anderen en noemden ze mij een heks. Dat verhaal heb ik als Engelstalig rijm in mijn soloshow verwerkt maar ik wil het ook op een andere manier naar buiten brengen. Het vloeit trouwens heel mooi samen met Witchcraft en Fly Me to the Moon van Frank Sinatra. Als je die liedjes na mijn dichtverhaal hoort, lijkt het alsof Sinatra die jongen is en die lovesongs voor de heks van zijn dromen schrijft. Als kind heb ik Sinatra enorm veel in het café van mijn moeder gehoord. Alleszins meer dan waar de rest van de klas naar luisterde, Get Ready en zo. (lacht)
Naar wie luister je tegenwoordig?
Blyau: Ikraaan. Haar plaat Geestelijke gezondheidszorg raakt mij enorm. Vooral dan het nummer Dode bloem. Ik weet het, dat klinkt niet erg vrolijk en het is vreemd want ik ben een superpositief mens. (lacht) Maar die menselijkheid, en hoe ze over haar mentale welzijn zingt, is zo mooi. Ik heb ook nog een theatertip: BitByBit van MovedByMatter, gemaakt door Kasper Vandenberghe. Twee circusbroers steken elk een bit aan een touw in hun mond zodat ze met elkaar verbonden zijn. Zo halen ze allerlei soms gevaarlijke trucs uit, waarmee ze de spanning maar ook liefde tussen twee broers uitbeelden. Een mysterieus spektakel met knappe muziek van Dijf Sanders. Fenomenaal, I was blown away. Niet te missen op hun zomertour.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
