Dinsdag 14/10, 22.00, VIER

14 oktober belooft een drukke dag te worden voor Erik Van Looy. Een memorabele ook: ‘Eerst ga ik naar de première van The Loft op het Film Fest Gent. Daarna haast ik mij terug naar huis om de start van De slimste mens te zien. Ik herbekijk de aflevering meestal om te zien hoe het programma in de huiskamer werkt.’ De imposante gastenlijst kunt u zien op de bast van de quizmaster. Of zoals hij die zelf omschrijft: ‘Een bonte mengeling van notoire intellectuelen en vederlichte showbizzfiguren. Liesbeth Homans, Lucas Van den Eynde, Charlotte Vandermeersch, Marnix Peeters… De gasten gaan knallen.’

Net als jurylid Herman Brusselmans.

ERIK VAN LOOY: Hij is inderdaad een bommetje. Voor alle duidelijkheid: dat is de liefste mens op aarde, maar in het programma durft hij wel eens te bruuskeren. Ik hou ervan om mezelf en mijn programma’s goed voor te bereiden, maar ik beschouw die voorbereiding als een tapijt dat al na twee minuten van onder mijn voeten wordt getrokken. Een vrolijke show als De slimste mens heeft dat nodig. Ongeleide projectielen en verrassingen kunnen mij enorm bekoren, en wat dat betreft haal ik met Brusselmans wel iemand in huis. Ik wil ook niet sterven zonder ooit door hem beledigd te zijn.

Was de bekoring wederzijds?

VAN LOOY: Hij is een van die mensen die veinzen hard to get te zijn en al jaren de boot afhouden, maar dit seizoen is het dus wel gelukt. Ik stelde voor om eens samen op restaurant te gaan. Hij stemde toe, op voorwaarde dat we naar de brasserie onder zijn appartement zouden gaan. Ik weet niet meer wat hij gegeten heeft, maar ik nam de vol-au-vent, en van zodra hij zei dat hij nog steeds geen kandidaat wilde zijn, maar het wel zag zitten om in de jury te zetelen, werd het de beste vol-au-vent van mijn leven.

Het was dus snel beklonken?

VAN LOOY: Alvast sneller dan bij Gert Verhulst. Ik wil hem al jaren in de show, maar bij elke versierpoging bleef hij twijfelen. Dan kreeg ik plots een bericht: hij wilde enkel meespelen als ik met hem op de lappen zou gaan. Ondanks het feit dat ik geen alcohol drink, ben ik bij hem gaan logeren, in Oostduinkerke. Na twee glazen champagne was ik al beschonken, en dat was nog voor we in het restaurant aankwamen. Daar dronk ik twee gin-tonics en even later vroeg ik of hij wilde meedoen. Toen sprak hij de voor mij historische woorden: ‘Neen, je bent nog niet zat genoeg.’ Dan heb ik maar een Bacardi-cola besteld, waardoor ik van dronken naar stomdronken ging, wat tot mijn verrassing plezanter was dan ik altijd had gedacht. Een openbaring.

THOMAS VAN LOOCKE