Ruim tien jaar na haar noodlottige ontmoeting met Ethan Hawke straalt ze opnieuw als een lentezon in ‘Before Sunset’. Julie Delpy over een leven zonder happy-ends: ‘Wat is er erger dan je eenzaam te voelen naast je grote liefde?’ Door Jennifer Ordoñez

‘BEFORE SUNSET’

VANAF 16/3 IN DE BIOSCOOP

Als ze het helemaal wil maken in Hollywood, zal Julie Delpy haar existentialisme dringend moeten terugschroeven. ‘In een relatie’, zegt ze, besef je vroeg of laat dat je nooit helemaal kunt samenvallen met iemand anders. En wat is er erger dan je eenzaam te voelen naast je geliefde?’ De bevallige Française – een single van 34 zonder kinderen – praat niet alleen over zichzelf. Ze heeft het ook over haar personage Celine, dat ze in 1995 voor het eerst vertolkte in het bescheiden Before Sunrise. Voor wie de film nog niet gezien heeft: Celine en Jesse (Ethan Hawke) ontmoeten elkaar op een trein. Na een etmaal van voorzichtige vrijages en filosofische gesprekken – inderdaad, de actie speelt zich af op een Europese trein – keert hij terug naar de Verenigde Staten en zij naar de Sorbonne. Ze wisselen geen telefoonnummers of adressen uit, maar spreken af om elkaar zes maand later op precies dezelfde plaats terug te zien. Romantici hopen dat ze elkaar ooit zullen terugzien, cynici weten natuurlijk beter.

Flash-forward naar 2004. Celine en Jesse vinden elkaar eindelijk terug in Before Sunset, dat Delpy samen schreef met Ethan Hawke en regisseur Richard Linklater. De film is een visuele krachttoer, met pure, real-time dialogen tegen een achtergrond van één middag in Parijs. Een triomf. Toegegeven, een bitterzoete triomf: Jesse is ondertussen een romanschrijver in New York. Hij heeft een kind en is op tournee – zijn roman gaat niet toevallig over een allesbepalende nacht met een bloedmooie Française. Celine, een Parijse ecologe, is samen met een fotojournalist. Het jeugdige idealisme dat een decennium eerder hun onvergetelijke nacht deed ontvlammen, is nu lang vervlogen. Dit keer is er geen slecht getimede ontmoeting op een perron nodig, de zogezegd volmaakte levens die de personages hebben opgebouwd, vertonen genoeg dramatische barsten. Hoe zou het zijn als ze tien jaar geleden al bij elkaar waren geweest?

Delpy, een revelatie in de film, beklemtoont dat de vraag, niet het antwoord, belangrijk is. U leest het, bezwaarlijk stof voor een blockbuster. Hoewel Before Sunrise rendabel was, stond de studio (Castle Rock) niet echt te dringen voor een sequel. Delpy, Hawke en Linklater konden de personages moeilijk van zich afschudden en zochten een vorm om ze verder uit te diepen. Linklaters eerste ideeën voor Before Sunset maakten een eerbiedige knieval voor Hollywood: Celine en Jesse maakten opnieuw een sprookjesreis en trouwden op het einde. ‘Ik haatte dat stuk,’ zegt Delpy, ‘het was het soort relatiefilm van dertien in een dozijn. Die eerste versie kreeg gelukkig geen groen licht. Niemand wou het. Het was veel te conventioneel.’

De volgende twee jaren sleutelden Delpy, Hawke en Linklater per e-mail verder aan het scenario. ‘De personages zaten allemaal onder onze huid’, zegt Linklater. ‘We wilden dit alledrie op een of andere manier gedaan krijgen.’ Linklater kreeg een budget van drie miljoen dollar. Een schijntje naar Hollywoodnormen, maar het bescheiden bedrag garandeerde hen gelukkig wel creatieve autonomie. De film werd op iets minder dan zestien dagen gedraaid. Elke zin, elke handeling was ijzersterk gechronometreerd om zoveel mogelijk montage te vermijden. ‘Julie en Ethan stellen zichzelf heel kwetsbaar op’, zegt Linklater. ‘Je ziet twee mensen die langzaam tonen wat ze voor elkaar voelen.’ Het zou nooit gewerkt hebben, voegt hij daaraan toe, zonder Delpy’s ‘kracht en haar bijna intimiderende intelligentie’.

Verhip, net wat Hollywood van een leading lady verwacht, plus natuurlijk het feit dat Delpy de nodige filmervaring opdeed bij Jean-Luc Godard. Haar beste gooi naar het supersterrendom was haar rol als Chris O’Donnells liefje in de remake van The Three Musketeers uit 1993. ‘Ik heb helemaal geen probleem met Hollywoodfilms’, zegt Delpy. ‘Ik wil er alleen eentje vinden waarin ik écht wil meespelen. Ik vraag geen meesterwerk, maar een beetje kwaliteit kan nooit kwaad.’

Volgend jaar waagt ze zich aan de regie van een zelfgeschreven scenario, gebaseerd op het levensverhaal van een Hongaarse gravin die in bloed baadde. Daarna wil ze graag een komedie doen. Ze kan zelfs musicals maken – in Before Sunset zitten drie van haar liedjes. ‘Mensen kunnen blijkbaar moeilijk begrijpen dat je meer dan één ding kunt’, zegt Delpy. Ach, als alles mislukt, kan ze nog altijd om de tien jaar Celine spelen. Ze schreef de rol tenslotte zelf, voor zichzelf en uit zichzelf. Horen we daar nog iemand beweren dat je nooit volledig met iemand anders kan samenvallen? © Newsweek/Vertaling: Wim Smets

Door Jennifer Ordoñez