Better Call Saul is goed op weg om een van de zeldzame spin-offs te worden die niet voor het origineel hoeven onder te doen. Het is zelfs mogelijk om de serie te bekijken zónder aan Breaking Bad te denken.
Jimmy McGill neemt plaats in zijn chique nieuwe kantoor bij advocatenfirma Davis & Maine. De camera zoomt in op een schakelaar naast het raam, met daarop een sticker: Never switch off. Always leave on. Jimmy zit nog geen twee minuten aan zijn nieuwe bureau of hij heeft de schakelaar al omgedraaid. Het is een klein, bescheiden moment waarin niets lijkt te gebeuren, maar ook een hint naar hoe slecht het Jimmy zal vergaan zodra hij zijn alter ego Saul Goodman zal aannemen. Better Call Saul volgt namelijk de transformatie van Jimmy McGill, een ongevaarlijke en sympathieke charlatan die ervan droomt om advocaat te worden, in Saul Goodman, de louche advocaat van de grote druglords uit Breaking Bad.
Better Call Saul is gestoeld op één gigantische spoiler: we weten hoe het met het hoofdpersonage zal aflopen, wie uiteindelijk het loodje zal leggen en wie zal overleven. En toch is het een van de meest meeslepende series van het moment. ‘Tv’s best prequel’, toetert de trailer. Een cynicus zou durven te vermoeden dat Better Call Saul niet meer is dan een slim idee van zender AMC om de fans van Breaking Bad aan zich te binden. Maar dat is dan wel verdomd goed uitgedraaid. Amper een paar jaar nadat de calvarietocht van Walter White tot een verschroeiend einde kwam, hebben de makers een prequel afgeleverd die helemaal uit de schaduw van de moederreeks treedt. In plaats van een vrolijke sitcom rond de avonturen van Saul Goodman (een idee dat de makers eerst hadden gepitcht, maar gelukkig snel overboord hebben gegooid), blijkt het olijke nevenpersonage (komiek Bob Odenkirk) probleemloos een eigen dramaserie te kunnen dragen.
Slow tv
De makers hebben naar eigen zeggen nooit geprobeerd om het succes van Breaking Bad te herhalen. De serie deelt weliswaar enkele personages en dezelfde achtergrond – de broeierige woestijnsteden van New Mexico -, maar heeft een volledig eigen toon en tempo gevonden. Terwijl Breaking Bad vol plotwendingen zit, en een Griekse tragedie is over een brave huisvader die langzaam in de donkere krochten van de criminaliteit afdaalt, is Better Call Saul veeleer een sluimerende, donkerkomische karakterstudie van Jimmy, de gladde advocaat met een gouden hart en een kwikzilveren tong.
Zo hebben de makers in seizoen twee de valabele beslissing genomen om hun tijd te nemen, en zo veel mogelijk achtergrond van Slippin’ Jimmy te laten zien voor hij Saul Goodman wordt. Hij probeert naam te maken bij het advocatenkantoor van zijn broer Chuck, een briljante advocaat die niet gelooft dat Jimmy lang op het rechte pad kan blijven, en hem voortdurend tegenwerkt. In Better Call Saul vormt hun broederstrijd de kern van het verhaal. Jimmy wil zich bewijzen tegenover zijn broer, maar telkens als hij die bevestiging niet krijgt, komt hij in de verleiding om van het rechte pad af te wijken.
Dat Better Call Saul een pak gezapiger is dan Breaking Bad, leverde de makers de kritiek op dat er niets in hun serie gebeurt. Onzin. ‘Ik ben eerder bezorgd dat het té snel vooruitgaat’, aldus showrunner Vince Gilligan. Dat houdt steek. Better Call Saul is een serie die veel verhaal vertelt met weinig plotmomentum, met scènes en shots die naar de geldende tv-normen net iets langer worden aanhouden dan gemiddeld, en waarin het verhaal vaak meer met blikken dan met woorden wordt verteld. Slow tv, in de beste betekenis van het woord. Kleine, bescheiden scènes die op het eerste gezicht niets lijken te betekenen – zoals wanneer de ex-flik en parkeerwachter Mike Ehrmantraut, ook een oude bekende uit Breaking Bad, minutenlang in zijn wagen zit en met een verrekijker naar enkele gangsters kijkt – krijgen later in de reeks een verrassende pay-off. Alle acties van de personages hebben consequenties, zodat het geduld van de kijker op termijn wordt beloond.
Je voelt ergens wel dat grotendeels hetzelfde schrijversteam van Breaking Bad ook achter deze prequel zit: Vince Gilligan en scenarist Peter Gould, die de aflevering van Breaking Bad schreef waarin Saul Goodman geïntroduceerd werd. En dat kun je vooral toeschrijven aan het traject dat Saul Goodman aflegt. Dat lijkt wel wat op dat van Walter White: van goed naar kwaad. Beiden hebben ook het talent om mensen te overtuigen en te manipuleren. In het begin van Breaking Bad is Walter White een gewone man die geen vlieg kwaad zou doen, maar door omstandigheden verlegt hij zijn grenzen. Hij maakt niet alleen crystal meth om de toekomst van zijn gezin veilig te stellen, maar naarmate de reeks vordert ook meer en meer om egoïstische redenen: dankzij zijn kennis van de drugshandel krijgt hij eindelijk het gevoel dat hij ‘wakker’ is. Dat geldt ook voor Jimmy: in het begin is hij constant bezig om het respect van zijn broer te winnen, en van de vrouw van wie hij houdt, collega Kim Wexler. Maar wanneer dat haast onmogelijk blijkt, gaat hij elders op zoek naar bevestiging en zoekt hij steeds meer zijn toevlucht in de illegaliteit.
Oog voor detail
Ook de aandacht voor detail is verbluffend. De eerste aflevering van het tweede seizoen bevat een overzichtsshot van een verlaten industrieterrein waar enkele ogenblikken later een drugsdeal zal plaatsvinden. In een fractie van een seconde zoemt een kolibrie langs het frame, die even pauzeert, naar de lens lijkt te kijken, en even snel weer wegvliegt. ‘Een drone, gestuurd vanaf de set van CSI‘, grapte Odenkirk. Een lucky shot, beweerden de makers achteraf. Bullshit, denk je als kijker, want je gelooft dat dergelijke, schijnbaar lukrake details net wél zo bedoeld waren. Net zoals je ook gelooft dat de makers heel goed weten waar hun serie naartoe gaat, dat ze een raderwerk in gedachten hebben, een welbepaald punt waar alle plotlijnen en personages op afstevenen. Iets wat Odenkirk kan beamen. ‘Vince Gilligan heeft me altijd gezegd dat ze geen idee hadden welke richting ze met Breaking Bad zouden uitgaan, en dat ze dus ook voor Better Call Saul geen draaiboek hadden. Wel, ik geloof dat niet. Volgens mij zijn ze gewoon supernederig. Kijk gewoon naar al de details in beide reeksen: in het derde seizoen verschijnt een klein object dat al eerder te zien was, namelijk in de pilootaflevering van de reeks. Dat kan toch geen toeval zijn?’
En dat de afloop min of meer bekend is , neemt dat de spanning niet weg die continu over de serie hangt? Nee. Je weet dan wel hoe het eindigt, maar net omdat je die voorkennis hebt, voel je je als kijker meer betrokken, en is het zelfs een genot om onderweg de hints op te pikken.
In het derde seizoen krijgen we voor het eerst de echte Saul Goodman te zien, beloven de makers. ‘Enfin, niet helemaal’, aldus Odenkirk. ‘Het is nog niet de Saul Goodman die we uit Breaking Bad kennen, maar in een lichtjes andere vorm.’ Nog een ander personage uit de originele reeks beleeft zijn langverwachte rentree: de gevreesde methlord Gus Fring, die het fastfoodrestaurant Los Pollos Hermanos runt. De makers beloven dat ze Fring niet terugbrengen louter voor uw entertainment, maar dat hij wel degelijk een belangrijke schakel wordt in het verhaal. Als de makers trouw blijven aan hun aanpak, hebben we daar alle vertrouwen in. Het is bevredigend om te zien hoe de ruimte tussen beide series opgevuld wordt. We kennen allemaal de eindbestemming van Better Call Saul, maar de rit erheen is geweldig. S’all good, man!
Better Call Saul – Seizoen 3
Vanaf 10/4 in Netflix.
door Andreas Ilegems
We kennen allemaal de eindbestemming van Better Call Saul, maar de rit erheen is geweldig.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
