Op zaterdag 23 maart wordt De Gouden Uil, editie 2002, toegekend. Met zijn debuut ‘De Plaag’ behoort David Van Reybrouck tot het kransje genomineerden. De prijsuitreiking wordt rechtstreeks uitgezonden op Canvas.

door Piet de Moor

Ziet u op tegen het media-event, of gaat u met plezier naar de uitreiking?

Jeroen Brouwers had gelijk toen hij dat soort feestjes circussen der ijdelheid noemde, maar hij vergat erbij te vermelden dat schrijvers niet aan die ijdelheid ontsnappen. Ik ben het eens met Tom Lanoye die ooit zei: ‘Het ís een circus, maar ik hou van circus.’ Alleen wie iets te verliezen heeft, kijkt daar tegenop. Voor mij kan het nu al niet meer stuk. Het verbaast mij trouwens dat daar zo’n belang aan wordt gehecht. Alsof je pas echt bestaat, wanneer je op de buis bent geweest.

Vindt u dat genomineerden die niet komen opdagen, niet mogen winnen?

Absoluut miserabel vind ik dat soort beslissingen. Mensen die te dom zijn om te helpen donderen krijgen een eredoctoraat, maar auteurs die reeds een hoogwaardig kunstwerk hebben gecreëerd, moeten eerst nog driekwart uur stilzitten op een pluchen stoeltje om als het-god-belieft een koekje te krijgen.

Hebt u zelf overwogen om niet naar de Gouden Uil te gaan?

Nee, want ik vind het leuk. Zolang ze mijn aanwezigheid niet eisen natuurlijk. Ik heb ook geen excuus: anders dan Komrij, Grunberg of Lanoye hoef ik er niet voor uit Portugal, New York of Kaapstad over te komen. Ik woon op nog geen driehonderd meter van Le Plaza Hotel waar het allemaal plaatsvindt en ik zal dus gewoon te voet komen.

Vindt u dat er op de Vlaamse televisie een programma over boeken zou moeten zijn?

Ja, het zou geen kwaad kunnen. Vlaanderen is een van de rijkste en hoogst opgeleide regio’s van Europa, maar er is nauwelijks enige boekcultuur. Zo’n programma kan helpen. Maar je krijgt wel het gevaar dat een literatuurpaus van het type Marcel Reich-Ranicki, Michael Zeeman of Bernard Pivot opstaat, mensen die in vijf minuten een boek kunnen maken of kraken. Ik vraag me dus af of tv wel geschikt is voor de traagheid van het boek.

Hoe zou zo’n programma er moeten uitzien?

Als Betty Mellaerts het presenteert, mag het om drie uur ’s nachts worden uitgezonden. Dan zet ik wel mijn wekker. Geert van Istendael kan voor mij ook nooit stuk. Maar die twee werken niet meer voor televisie, geloof ik? Er een spelletje van maken? Nee, er moet toch een formule kunnen worden uitgedokterd die scherp, geestig en niet al te kleuterachtig is.

Zou u zelf wel eens een tv-scenario willen schrijven?

Eigenlijk wel. Het scenario is de ruggengraat van de film en ik heb schrijftechnisch heel veel geleerd door naar films te kijken. Niets zo leerrijk als een slechte film. Dat hij mankt, heeft iedere kijker wel door, maar het kost meer moeite om precies te zeggen waarom. Bijna altijd kom je dan bij een mager scenario uit. In mijn boek De Plaag heb ik me erg beziggehouden met de compositie en montage van het verhaal, dat was heel wezenlijk voor de spanningsboog. Maar omdat ik erg ’talig’ schrijf, is tv misschien niet direct aan mij besteed. Toneel is dat veel meer.