Een topeditie was de 64e Berlinale auf gar keinen Fall, zoals de inboorlingen ginds zeggen, al konden de meeste critici zich met de Chinese laureaat – de Gouden Beer ging naar de thriller Black Coal, Thin Ice van Diao Yinan – best verzoenen. Toch was het een enigszins verrassende keuze van filmproducent James Schamus en zijn collega-juryleden, want de competitiefilm die in de vakbladen de beste recensies kreeg, was het opgroeidrama Boyhood van Richard Linklater. De Amerikaanse indiefavoriet moest zich uiteindelijk tevredenstellen met de Zilveren Beer voor beste regie. Good old Ken Loach kreeg een ere-Beer als bekroning voor zijn vijftigjarige carrière en onze landgenoot Bas Devos triomfeerde in de jeugdsectie Generation 14plus met zijn debuut Violet. Nog vijf films die de matige maar overvolle editie – 354 titels! – toch enigszins kleurden.
THE TWO FACES OF JANUARY – Hossein Amini, VK-Fra-VS
Niet Patricia Highsmiths beste roman, wel de beste Highsmith-adaptatie sinds The Talented Mr. Ripley. Alles in dit suspensedrama draait om drie personages die elkaar in het zonnige Griekenland op allerlei manieren ge- en misbruiken, maar daar zelf het slachtoffer van dreigen te worden. Een deugddoend klassiek regiedebuut van Drive-scenarist Hossein Amini, met Viggo Mortensen als Amerikaanse toerist met een verleden; Kirsten Dunst als diens dekselse liefje, Oscar Isaac als charmante intrigant en heel veel mooie sixtieskostuums en -decors.
IS THE MAN WHO IS TALL HAPPY? – Michel Gondry, Fra-VS
Noam Chomsky, wie is hij, wat drijft hem en vooral: waar heeft hij het over? Vier jaar lang, tussen het draaien en monteren van The Green Hornet (2011) en L’écume des jours (2013) door, ging Frans beeldenstormer Michel Gondry op visite bij ’s werelds bekendste linguïst, filosoof en activist, in de hoop diens invloedrijke ideeën te doorgronden en middels leuke animatiefilmpjes aanschouwelijk te maken voor een groot publiek. Een originele, kleurrijke en zowaar zelfs leerzame documentaire over de eternal sunshine of Chomsky’s spotless mind.
’71 – Yann Demange, VK
Hidden Agenda (1990), In the Name of the Father (1993), Bloody Sunday (2002), Hunger (2008)… Over het Kanaal krijgen ze maar niet genoeg van de Noord-Ierse Troubles, maar nooit werden die verpakt tot een gedepolitiseerde thriller die zich nog het best laat omschrijven als The Warriors in Belfast. Een beloftevol debuut van de Franse import-Brit Yann Demange, met rijzende ster Jack O’Connell als de jonge, Britse soldaat die tijdens een expeditie gewond raakt in een Iers-katholieke wijk en daar chagrijnige IRA-leden achter zich aan krijgt.
DIPLOMATIE – Volker Schlöndorff, Fra-Dui
Dat woorden soms sterker zijn dan daden bewijst deze toneeladaptatie met slechts twee personages die aan de vooravond van de bevrijding van Parijs een potje verbaal armworstelen. In de rechterhoek: de Duitse generaal Von Choltitz (Niels Arestrup), die van Hitler het bevel heeft gekregen de lichtstad richting Elysische velden te dynamiteren. In de linkerhoek: de Zweedse diplomaat Raoul Nording (André Dussolier), die dat idee uit zijn hoofd tracht te praten. Een spannend staaltje historische fictie van de Franse Duitser en Gouden Palm-winnaar Volker Schlöndorff.
LOVE IS STRANGE – Ira Sachs, VS
Een New Yorks homokoppel dat al 39 jaar samen is, besluit om eindelijk te trouwen, maar de romantiek droogt snel op wanneer ze hun flat moeten verkopen en tijdelijk bij hun familie logeren. Schrijver-regisseur Ira Sachs – hij van Keep the Lights On (2012) – laat het zwaaien met de regenboogvlag of de visuele bravourestukjes achterwege en houdt het bij een sober, charmant en levensecht groepsportret, met karakterreuzen John Lithgow en Alfred Molina als ouder gaykoppel op de dool.
DAVE MESTDACH
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
