Maandag 10/6, 21.35 – Canvas
De weg leidt al enkele jaren niet meer naar de Senegalese hoofdstad, maar de legende leeft nog steeds. En dat overstijgt allicht de stoutste dromen van wijlen Thierry Sabine, die destijds de fel gecontesteerde rally Parijs-Dakar, door de Sahara, in het leven riep. Deze documentaire vertelt het verhaal van de woestijnrace, met prachtige archiefbeelden en getuigenissen van voormalige winnaars.
Als motorrijder raakte hij in 1977 in de Libische woestijn het spoor bijster van de rally Abidjan-Nice. Aan het dolen door het schier eindeloze zand onder een meedogenloze zon hield de man evenwel geen trauma over. Integendeel, hij vond het de ideale plek voor rallyrijders om zich te meten. Een jaar later was het idee voor Parijs-Dakar geboren: een open race, voor professionelen maar ook voor amateurs, die in eventueel door henzelf in elkaar geflanste motors of wagens over een onmogelijk parcours door Frankrijk en Noord-Afrika karren. Aanvankelijk ging de tocht ook echt van de Franse naar de Senegalese hoofdstad, na verloop van tijd werd daarvan ook afgeweken, tot Kaapstad toe, in 1992.
‘Wie er zal winnen? De woestijn.’ Sabine liet er van bij het begin geen twijfel over bestaan als je hem om een pronostiek vroeg. Stuk voor stuk nemen de rallyrijders het op tegen de ontembare moeder Aarde. Niet dat zij te kloppen valt, dat zullen zelfs de Dakarveteranen die als eerste aankwamen, getuigen. Arriveren is overigens al een overwinning op zich.
Die heroïek heeft een keerzijde. De waanzinnige wedstrijd kost bijna elk jaar levens. De huidige organisator ASO (jep, die van de Tour de France) wil zelfs geen officiële cijfers bekendmaken. Bepaalde bronnen spreken van in totaal 60 doden, van wie 25 deelnemers. Ook omstanders zijn niet veilig. Het Vaticaan bestempelde de Dakarrally als een ‘vulgair vertoon van macht en rijkdom op plaatsen waar mensen nog steeds sterven van honger en dorst’. Links Frankrijk doet de rally af als een uit te roeien vorm van kolonialisme. De Franse zanger Renaud verwoordde het als volgt: 500 connards sur la ligne de départ.
Naar het voorbeeld van Thierry Sabines inspirerende trip verdwalen er ook regelmatig deelnemers. Het bekendste slachtoffer is ongetwijfeld Mark Thatcher. De zoon van de Iron Lady was tijdens de editie van 1982 zes dagen vermist. Hij zou later vertellen dat zijn moeder de Britse ambassadeur in Algiers persoonlijk belastte met de zoektocht. Thatcher junior, ook te zien in deze documentaire, kon er zelf wel om lachen: ‘Het grootste verhaal van 1982 was de Falklandoorlog, het tweede grootste betrof ook mijn moeder, en mezelf.’
Bezieler Sabine liet uiteindelijk zelf het leven bij zijn Dakar. Tijdens de editie van 1986 kwam zijn helikopter in een zandstorm terecht en stortte neer. Het stoffelijke overschot van de avonturier verdween in de door hem zo beminde Noord-Afrikaanse woestijn. De rally ging dat jaar gewoon door.
De wedstrijd werd wel afgelast in 2008, vanwege terreurdreiging van Al-Qaeda in Mauritanië. Sinds 2009 wordt de rally in Zuid-Amerika verreden. Of de legende kan overleven zo ver van de bakermat moet nog blijken.
(H.V.G.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
