LUIE WOODY. Auteur Eric Lax interviewde Woody Allen voor het eerst in 1971, en dat heeft hij sindsdien wel meer gedaan. In deze nieuwe bundel spreekt Allen opvallend open over elke stap van het creatieve filmproces.

Eric Lax, Aurum, 391 blz., euro22.

Wie de films van Allen niet kan smaken, zal het graag horen: Allen vindt zichzelf maar een beperkt acteur en volgens hem heeft hij, ondanks zowat veertig films in veertig jaar, nooit iets beduidend artistieks bereikt. ‘ It’s just not in me to make a great film.’ Of in typische Allentaal: ‘ Rather than live on in the hearts of my fellow man, I’d prefer to live on in my apartment.’ Spreekt dan de pathetische schlemiel zoals we Allen kennen van de neurotische typetjes uit zijn films of is hij met z’n pessimistische natuur gewoon nuchter zichzelf?

Veeleer dat laatste, want Allen toont zich in dit interviewboek een intelligente, ernstige, bedachtzame, maar ook grappige en zelfkritische spreker zonder enige pretentie.

Het sober verluchte boek van Allanspecialist Lax – die ook de biografie On Being Funny: Woody Allen and Comedy schreef – is opgedeeld in acht thematische hoofdstukken. Elk aspect van het filmmaken wordt belicht: van het allereerste idee over het schrijfproces tot de regie, montage en de samenwerking met acteurs en fotografieleiders als Gordon Willis en Sven Nykvist.

En altijd minimaliseert Allen zijn eigen inbreng. ‘ The lazy man’s style‘, noemt hij zijn werkwijze, omdat hij acteurs nooit regieaanwijzingen geeft en lange master shots in plaats van tijdrovende shot-tegen-shots gebruikt.

Uiteraard heeft Allen het ook over zijn liefde voor Bob Hope, Ingmar Bergman, de Marx Brothers, jazz en New York – vooral dan dat van de vroege Hollywoodfilms. Maar het meest verhelderend is toch zijn commentaar op zijn geworstel met komedie versus drama – ‘ I find it hard to get interested in a comedy that I am in because I’m a silly comic.‘ Of op zijn eigen, allesbehalve diep autobiografische films die hij eens af nooit meer opnieuw bekijkt. TheCurse of the Jade Scorpion vindt hij de slechtste prent die hij gemaakt heeft, The Purple Rose of Cairo, Husband and Wives, Stardust Memories en Hollywood Ending behoren daarentegen tot zijn favorieten. Over Match Point vertelt Allen dan weer dit: ‘ If I had made a career of doing films like this, I would feel better about myself.’

Allen écht scherp aan de tand voelen doet hofauteur Lax nooit, maar de liefhebbers mogen dit grondige boek niet links laten liggen.

Luc Joris