Zwarte magie Geen tweede koptelefoonmeesterwerk voor Cody Chesnutt: Landing on a Hundred is blakende soul voor openstaande ramen en gedans in de straat.
Als de naam al een belletje doet rinkelen, dan een kleintje. Want nogal karig is het succes waarop de uit Atlanta, Georgia stammende Cody Chesnutt tot op heden beslag kon leggen. Zeggen dat hij nochtans uit alle macht geprobeerd heeft, zou de waarheid geweld aandoen. Niet hij, maar hiphopgroep The Roots scoorde in 2002 een hit met The Seed 2.0. Dat nummer was een doeltreffende upgrade van een van de 36 kaduke songs op Chesnutts debuut The Headphone Masterpiece, een op de slaapkamer met de viersporenrecorder opgenomen lofigeval dat hinkte tussen moed en megalomanie. En daarna? Extreem weinig tot niets.
‘Ik heb gewoon mijn leven geleefd’, becommentarieert Chesnutt, 44 nu, die vervlogen tien jaar. Altijd een goed idee. Zeker omdat Landing on a Hundred een hink-stap-sprong vooruit is. Daarop geen taperuis, gevierendeelde songs of gebeuzel als ‘all I want is pussy’. Neen, Chesnutt boekte onder meer de Royal Studios in Memphis (waar ze niet uitgepraat raken over die keren dat Al Green en Solomon Burke er zwarte magie bedreven) om met een fonkelende neosoulplaat het pand te verlaten.
Het zalige openingsnummer Till I Met Thee jaagt meteen alle sikkeneurigheid uit je lijf. Een devote knieval voor het Opperwezen is het, maar op zo’n wijze dat ook goddelozen of andersdenkenden een hallelujah zullen slaken. Chesnutt is een begenadigd gitarist, maar vooral in wat hij zingt, gloeit steevast een krachtig en verheffend vuur. De hele plaat door drijft hij blues, r&b, soul en pop op een volkomen ongeforceerde manier in zijn netten. Dat was ooit anders.
Dat geleefde leven van hem heeft Cody Chesnutt bovendien een gezond relativeringsvermogen ingepeperd. Alsook een royale dosis optimisme, maar niet in die mate dat zijn medemens het ervan op de heupen krijgt. In het meesterlijk gefraseerde Don’t Wanna Go the Other Way ruist veel Marvin Gaye. That’s Still Mama is gevleugelde symfonische funksoul met postume goedkeuring van Curtis Mayfield. Helemaal klasse is Chips Down (in No Landfill), een standard in wording.
Goed, van zijn vroegere eigenheid had Cody Chesnutt gerust nog wat spaanders mogen overhouden. Maar laten we het onder ogen zien: Landing on a Hundred is gemaakt om lang in het geheugen te blijven hangen. Daarmee leren leven, moet te doen zijn.
Cody Chesnutt
Landing on a Hundred ***
soul
Polydor
DOWNLOADTIP
Till I Met Thee
That’s Still Mama
Chips Down (in No Landfill)
KURT BLONDEEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
