Netflix waagt zich met het erg fijne gevangenisdrama Orange Is the New Black opnieuw aan een eigen tv-reeks.
Het volgende HBO worden, dat is het doel van Netflix. Het streamingbedrijf lokt over de hele wereld – en binnenkort ook in België – klanten met een schier onuitputtelijke catalogus vol films en tv-series die door anderen zijn geproduceerd, maar de gigant wil ook scoren met zelfgemaakte reeksen. En net als HBO trekt Netflix daarvoor grote namen aan, zoals David Fincher en Kevin Spacey voor de politieke thriller House of Cards – die eind juli in Vlaanderen op dvd verschijnt – of Jenji Kohan voor dit Orange Is the New Black. Kohan, een van de weinige vrouwelijke showrunners in de Amerikaanse tv-industrie, stond acht seizoenen lang aan het roer van Weeds, het komische drama over huisvrouw Nancy Botwin, die zich op de marihuanateelt stort.
Orange Is the New Black kun je nog het best omschrijven als ‘wat als Nancy wel opgepakt was voor haar drugshandeltje?’. Deze serie speelt zich namelijk af in een vrouwengevangenis en draait om een jongedame die moet boeten voor een misdaad die ze heeft begaan. Piper Chapman heeft een wild verleden, maar net als ze haar zaakjes weer op orde heeft, vliegt ze vijftien maanden de cel in omdat ze tien jaar eerder voor haar ex-vriendin drugsgeld heeft vervoerd. In de gevangenis moet de naïeve blondine haar plaats in de hiërarchie proberen te veroveren tussen Russische maffiavrouwen en activistische nonnen, en tegelijk moet ze haar relatie met haar verloofde – een man – overeind houden. En dat terwijl ze elke dag geconfronteerd wordt met haar verleden, want haar ex-vriendin is ondertussen óók in dezelfde gevangenis beland.
Het klinkt allemaal zeer trashy, maar Orange Is the New Black, dat gebaseerd is op de memoires van een echte ex-gevangene, slaagt erin de clichés van het gevangenisgenre te overstijgen. De eerste afleveringen draaien nog sterk om Chapman en haar strijd om als blanke, bevoorrechte vrouw te overleven achter tralies, maar daarna wordt de blik verruimd en komen de andere gevangenen ook in beeld, met hun trauma’s, hun angsten en hun achtergrondverhalen – die aan de hand van uitgebreide flashbacks worden verteld. Dat levert een erg verslavende reeks op, die het juiste evenwicht tussen humor en drama en tussen emotie en schokeffecten weet te bewaren. Al blijft achteraf wel de vraag of Netflix hiermee echt het verschil maakt. Toen HBO vijftien jaar geleden het gouden tijdperk van de tv-series in gang schoot, deed de zender dat namelijk ook met een gevangenisdrama, Oz. En in vergelijking met die reeks – een bom die zowel inhoudelijk als structureel baanbrekend was – valt dit toch iets te licht uit. Orange Is the New Black is zeer fijne tv, maar Netflix is nog lang niet het nieuwe HBO.
ORANGE IS THE NEW BLACK ****
SEIZOEN 1
(eOne Entertainment)
Ook uit op blu-ray
STEFAAN WERBROUCK
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
