Claud

Zijn ze daar weer met Phoebe Bridgers, foetert ergens iemand, maar nee: het is Phoebe Bridgers zelf die komt aandragen met de eerste artiest op haar eigen Saddest Factory-label. De eer ging naar Claud, achternaam Mintz, een jonge non-binaire singer-songwriter die je op basis van dit debuut eerder eigentijds dan eigenwijs wilt noemen. De meeste songs bewandelen gedwee de lijn tussen de licht bedrukte indiepop van pakweg Chastity Belt en naar jarentachtighitparades smachtend spul zoals The Japanese House. Het is sympathiek playlistvulsel met mild emotionele teksten, maar onwillekeurig ga je op zoek naar het weinige wat enigszins uit de band springt. Helaas: bij de tienerpoppunk van That’s Mr. Bitch to You (goeie titel, wel) en Guard Down (met een manspersoon aan de Auto-Tune) komt een geeuw nader dan een lach.