Clara Sola ***

Een trage karakterstudie die gaandeweg muteert in een Costa Ricaanse versie van Carrie, met een Belgisch kantje nog wel. Naast de score van Gentenaar Ruben De Gheselle (winnaar van de Ensor voor belofte van het jaar 2022) werden de uit aards naturalisme en spirituele poëzie opgetrokken beelden gemonteerd door Dardenne-monteur Marie-Hélène Dozo. De Costa Ricaans-Zweedse Nathalie Álvarez Mesén laat in haar langspeeldebuut de hoofdrol aan Wendy Chinchilla Araya, een danseres zonder acteerervaring. Zij intrigeert als de veertigjarige, zwakbegaafde Clara, die in een dorp in de jungle van Costa Rica worstelt met haar identiteit en seksuele verlangens. Daar heeft de godsdienstwaanzin van haar streng katholieke moeder Fresia alles mee te maken, die de dorpelingen wijsmaakt dat Clara de maagd Maria heeft gezien en daardoor alle ziektes en kankers in het dorp kan genezen. Wanneer Clara haar vijftienjarige nicht seks ziet hebben, wordt er een primaire kracht in haar aangewakkerd. Waarna ze zich begint los te rukken van haar gemeenschap, rondspartelt in de modder, een kleine aardbeving veroorzaakt en zichzelf bevredigt met chilipeper aan haar vingers. Mesén dompelt je onder in een teder, magisch-realistisch bad van vrouwelijke emoties en innerlijke onrust, maar mist uiteindelijk focus, coherentie, spanning en drama om écht te betoveren.