Ceci n’est pas un bande dessinée. Ever Meulen bloemleest zijn recente illustratiewerk met verve.

Verve ***

EVER MEULEN

OOG&BLIK & LES éDITIONS DE L’AN 2, 208 BLZ., A 35

Toeval bestaat niet. Op de dag dat ik dit stukje schrijf over Verve van Ever Meulen, alias Eddy Vermeulen, wordt Belgiës meest gewaardeerde illustrator zestig. Bij de meeste Vlamingen behoort Vermeulens werk tot het collectieve beeldgeheugen door zijn bijdrage aan Humo. Hij stond bijvoorbeeld in voor meer dan honderd covers van het weekblad. Artiesten die alomtegenwoordig zijn, worden echter wel eens onderschat. Zo weten weinig Vlamingen dat Ever Meulens eigen versie van de klare lijn wereldberoemd is. Meulens vorige grote bloemlezing Feu vert verscheen in 1987 bij een prestigieuze Parijse uitgever en hij maakte in zijn 35-jarige loopbaan onder andere covers voor The New Yorker en voor Art Spiegelmans striptijdschrift Raw. Spiegelman schreef dan ook het voorwoord voor Verve, dat in een tweetalige Frans-Engelse versie is verschenen, met een extra vertaalboekje voor Nederlandstalige fans. Net zoals zijn Nederlandse klarelijncollega Joost Swarte maakt Ever Meulen het merendeel van zijn werk in commerciële opdracht. Een overzichtswerk laat dan toe om werk dat anders slechts beperkt verspreid wordt, te tonen aan een ruimer publiek. Meulen liet Verve aansluiten op Feu vert: hij selecteerde werk vanaf 1988 tot 2005. De selectie blijkt heel divers, maar met een direct herkenbare Meulen-toets. Op basis van de stripstijl van Hergé en andere tekeninvloeden zoals de Amerikaan Saul Steinberg heeft Meulen een geruststellende, licht humoristische wereld gecreëerd, die nadrukkelijk een wereld van papier blijft. Meulen beeldt bijvoorbeeld graag onmogelijke dingen af, in de beste surreële Belgische traditie. Tegelijk dag en nacht op één tekening, of tegelijk zomer en winter. Zijn totaal eigen kijk op perspectief maakt van Escher een amateuristische one-trick-pony: Ever combineert vaak allerlei perspectieven die alleen in de tweedimensionele oppervlakte van het papier een schijn van realiteit kunnen opwekken. Overigens is Meulens productie in de periode van Verve nog steeds ten goede geëvolueerd. Terwijl in zijn vroege werk vaak Amerikaanse bolides en ingewikkelde geometrie de bovenhand haalden, tekent Meulen de laatste tijd meer sobere, warme prenten met pijprokende boekenlezers. Verve toont 18 jaar van Ever Meulens nooit aflatende, meeslepende zoektocht naar de ideale illustratie.

Gert Meesters