‘Quantum of Solace’ oogt ruwer, brutaler en persoonlijker dan ooit. In zijn 22e avontuur trekt ’s werelds bekendste spion op zoek naar wraak de halve aardbol rond. Bondacteur Daniel Craig (40) over afzien, lijden en het beest in 007.

Hij was té blond, té lelijk en té obscuur, klonk het toen Daniel Craig – en niet Hugh Jackman of Clive Owen – drie jaar geleden als de nieuwe James Bond werd aangekondigd. Tenminste: tot Casino Royale in de zalen kwam, de kassa’s rinkelden als in de gloriedagen (totaalopbrengst: 593 miljoen dollar) en zelfs de grootste Craigbashers moesten toegeven dat het van Sean Connery geleden was dat 007 nog zo’n viriele en doortastende indruk maakte.

Niemand die eraan twijfelt dat Craig ook in Quantum of Solace – de 22e aflevering van ’s werelds langst lopende filmfranchise – zich met de nodige branie doorheen de hinder-lagen zal weten te beuken. Inzet nu? De zoektocht naar de verantwoordelijken voor de dood van zijn geliefde Vesper Lynd, de Bondgirl uit de prequel Casino Royale, die als enige doorheen zijn ruwe, cynische en voor de gelegenheid inTom Fordmaatpakken getogen harnas wist te breken.

Geen wonder dat huisproducenten Barbara Broccoli en Michael G. Wilson de allereerste sequel uit de reeks – het verhaal begint een uur na ‘ origin story‘ Casino Royale – alvast handig als Bonds persoonlijke wraakodyssee trachten te slijten. Die leidt hem vanuit de Londense Pinewood Studios tot Haïti, Bregenz, Madrid, Carrara, het Gardameer en de Chileense Atacamawoestijn, brengt hem in diskrediet bij MI-6- bazin M. (Judi Dench) en laat hem kennismaken met de sluwe ecotycoon Dominic Greene (Matthieu Amalric) en de appetijtelijke moordgriet Camille (Olga Kurylenko). Bovendien bevat deze prent nog méér actie en bloed dan zijn succesvolle voorganger.

In Quantum of Solace – dat dezelfde back-to-basics-attitude als Casino Royale huldigt – hoef je dus ook géén campy gadgets, flauwe woordspelingen, onzichtbare auto’s of andere relicten uit het Pierce Brosnantijdperk te verwachten. Ian Flemings koele moordmachine wordt door Craig en de door hem aanbevolen regisseur Marc Forster opnieuw resoluut in de harde werkelijkheid van de 21e eeuw gedropt. En dat met een reeks stunts en actiesequenties waarbij de Aston Martins tijdens de opnames in het rond en zelfs in het Gardameer vlogen, twee stuntpiloten zwaargewond raakten en Craig alweer méér deuken opliep dan het ego van de gedumpte Pierce Brosnan, wat hem in de Britse pers de spotnaam ‘ Calamity James‘ opleverde.

‘Wie Bond wil zijn, moet lijden’, grijnst Craig wanneer we hem ontmoeten in het Londense Soho, op enkele mijlen van het échte hoofdkwartier van MI-6, met de rechterschouder stevig omzwachteld. ‘Ik ben pas geopereerd. Maar voor één keer heeft het niets met Bond te maken, al hebben de slopende opnames de blessure wel erger gemaakt. Ik had al een paar jaar last van mijn schouder, maar had gewoon nog nooit de tijd gehad om me te laten verzorgen.’

Een gesprek met de anders granieten, zeer uitgesproken en alweer schaamteloos blonde Bond.

Was het makkelijker om in de huid van Bond te kruipen nu je de make-over van ‘Casino Royale’ al achter de rug had?

Daniel Craig: Absoluut! Piece of cake! Klinkt dat zelfverzekerd genoeg? Na de kritiek die ik voor de release van Casino Royale te slikken kreeg, wil ik zo overtuigend mogelijk klinken. Casino Royale was de meest succesvolle film uit de reeks, ik heb bijna alleen positieve kritieken gekregen en ik ben nog altijd James Bond. Gedaan dus met twijfelen! (Lacht)

Nochtans reikt Bonds persoonlijke crisis in ‘Quantumof Solace’ dieper dan ooit.

Craig: (Knikt) Hij moet zijn demonen bekampen en trekt op een wraakmissie die hem bij zijn bazen in een lastig parket brengt. Hoeveel uiterlijke actie de film ook mag bevatten, ook innerlijk is er heel wat spanning. Bovendien moet Bond zich deze keer ook als mens en als geheim agent nog enigszins definiëren, waardoor de film inhoudelijk perfect bij Casino Royale aansluit en je beide films hopelijk samen kunt bekijken als de genese van het personage. Ik hoop alleen dat hij tegen het einde van Quantum of Solace eindelijk volwassen is en ik volgende keer vrouwen kan binnendoen en schurken mag afknallen zoals in de goeie ouwe tijd van Connery. (Lacht)

Na ‘Casino Royale’ – de eerste Bondroman – dachten velen dat de producenten Flemings romans opnieuw in volgorde zouden aanpakken, maar blijkbaar hebben ze toch voor nieuwe scripts en een nieuwe richting gekozen.

Craig: Logisch, niet? Dr. No, Goldfinger en al die andere Flemingverhalen hebben stuk voor stuk prima films opgeleverd. Welke zin heeft het om die nog eens over te doen? De nieuwe film verschilt – hoewel het een sequel is en dezelfde psychologische onderstroom heeft – trouwens ook grondig van Casino Royale. We hebben een nieuwe production designer, een nieuwe stuntcoördinator en vooral: een nieuwe regisseur die er een heel persoonlijke film van heeft gemaakt. Dat vond ik als acteur ook érg belangrijk en uitdagend. Het zijn twee verschillende projecten en eigenlijk ben ik diegene die beide aan elkaar moet zien te linken.

Marc Forster heeft wel nog nooit een actiefilm geregisseerd. Is dat geen enorm risico nu het budget tot 200 miljoen dollar is opgetrokken?

Craig: Succes kun je vooraf nooit voorspellen, maar je weet wel meteen of je al dan niet met een goede regisseur te maken hebt. En dat was met Marc zeker het geval. Op het einde van de opnames vertelden de second unit directors – die wél al verschillende actiefilms hadden gemaakt – me zelfs dat ze nog nooit met zo’n goed voorbereide regisseur hadden gewerkt, en dat is géén loze promopraat. Marc heeft een enorme cinefiele bagage en weet perfect wat hij wil. Dat zul je ook merken aan de look van de film. We wilden een hommage brengen aan de oudere Bondfilms met decors in de sixtiestraditie van delegendarische production designer Ken Adam. Maar dan op een moderne en meer realistische manier. Vandaar dat we ooklanger dan ooit tevoren op locatie hebben gedraaid. Bond staat opnieuw met beide voeten in de échte wereld en dat moet net als bij Casino Royale van het doek afspatten.

De Jason Bourne-aanpak dus?

Craig: (Grijnst)Nice try, mate. Ik ga me écht niet in die polemiek wagen. Bond en Bourne zijn verschillende personages en vertegenwoordigen verschillende werelden. Al na tien seconden zie je het verschil. Plus: het is niet omdat we deze keer Dan Bradley – de stuntcoördinator van de Bournefilms – aan boord hadden dat we Bourne achterna- hollen. Dan heeft ook de stunts voor Spider-Man en Independence Day gedaan en ook daar heeft deze film geen fuck mee te maken.

Begrepen. Was je blij met de emotionele lijn van het nieuwe script?

Craig: Zeker. De liefdesrelatie tussen Bond en Vesper Lynd werkte vorige keer wonderwel, het is dus logisch dat Bond nu zijn wonden likt. Het zet het bekende credo dat Bond nooit verliest totaal op zijn kop. De wereld is in gevaar en tegen de tijd dat de aftiteling over het doek rolt, zal Bond iedereen hebben gered. Niet dus. In Casino Royale gaf hij alles op voor Vesper en toch kon hij haar niet redden. Deze film gaat dan ook over trouw, vergeving en schuld. Daarmee hebben we franchise opnieuw een stevige dramatische basis gegeven, zodat we volgende keer álle kanten opkunnen. Je merkt het: ik heb grote plannen met Bond, als ze me voor een derde keer vragen tenminste. (Lacht)

Je andere films, ‘The Golden Compass’ en ‘The Invasion’, zijn jammerlijk geflopt en verder lijk je vooral te kiezen voor rollen die zover mogelijk van Bond verwijderd liggen. Last van de erfenis van 007 – of het zogenaamde Sean Connerycomplex?

Craig: Ik klaag nergens over en wil me zeker niet tegen Bond afzetten. Ik heb begin dit jaar een film gemaakt met Ed Zwick over de Tweede Wereldoorlog die binnen enkele maanden in de zalen komt. Omdat het verhaal me intrigeerde, omdat Ed Zwick een prima regisseur is en omdat ik er toevallig ook tijd voor had. Daarnaast heb ik ook een klein, Brits relatiedrama mee helpen produceren ( ‘Flashbacks of a Fool’; nvdr). Ik blijf gewoon graag met verschillende dingen bezig en ik werk graag. Simple as that. Als mensen me alleen maar als Bond zien, kan ik daar niets aan doen.

In ‘Casino Royale’ zaten enkele naaktscènes en werd Bond voor het eerst ook zelf als lustobject afgebeeld. Mogen de vrouwelijke fans zich opnieuw verheugen?

Craig: Geen strakke zwembroek deze keer. En ook geen naaktscène. Sorry. Je zult het met je verbeelding moeten doen.

Hoe evalueer je na drie jaar de impact van Bond op je privéleven? Tevoren was je een gewaardeerde karakteracteur. Intussen word je allicht zelfs in de Westhoek herkend.

Craig: Ik geniet er van zolang het duurt. Toen ik de klus aanvaardde, besefte ik heel goed dat Bond mijn leven op een ander niveau zou tillen. Alleen kon ik onmogelijk inschatten wat dat concreet inhield. Ik wil dan ook niet klagen over de tol van de roem of de inbreuken op mijn privacy – dat hoort er nu eenmaal bij. Tuurlijk is het vervelend wanneer er paparazzi op je staan te wachten, maar buiten de promotournees zoek ik de media-aandacht zeker niet op. Voorlopig wegen de positieve effecten zwaarder door dan de negatieve, en vind ik Bond nog steeds een opperbeste kerel.

Quantum of Solace

Vanaf 5/11 in de bioscoop.

Door dave Mestdach