Boer schrijft geschiedenis. Al moet de grote doorbraak in eigen land nog komen, met ‘Boerke 3’ bewijst Pieter De Poortere al klaar te zijn voor de export.

Boerke 3 ***

DE POORTERE

BRIES, 48 BLZ., A 12,5

Zelden wordt een Vlaamse strip vereerd met een promotiecampagne zoals het derde deel van Boerke. Gratis postkaarten, een tentoonstelling in Antwerpen, postzegels en kraskaarten bij het album, met merchandisingspullen als prijzen. De reeks verdient de extra ondersteuning, want ze behoort tot de beste Vlaamse strips van de laatste jaren. Dat blijken ook onze Zuiderburen te vinden: Boerke verscheen als Dickie in Le Monde en Ferraille Illustré en De Poortere mag een boek maken voor de collectie die Lewis Trondheim uitgeeft bij Delcourt. De Poortere is dus klaar voor de export, al moet de grote doorbraak in binnen- en buitenland nog komen.

Deel drie is de beste Boerke tot nog toe. De Poortere bouwt zijn boek voor het eerst op rond een centraal idee: een overzicht van de geschiedenis met Boerke. Een slimme zet, want het personage Boerke als type van de domme Vlaamse keuterboer was een beetje uitgemolken, en tenslotte is het flexibel genoeg om in alle contexten ingezet te worden. Van het scheppingsverhaal tot Star Wars geeft De Poortere elke periode of grote gebeurtenis een grappige draai. Hij banaliseert graag episch of dramatisch geladen scènes. Napoleon blijkt bijvoorbeeld in zijn jas een seksboekje te verstoppen en Stonehenge is neergepoot voor een voetbalmatch. De Poortere concentreert zich evenveel op kunstgeschiedenis (Robin Hood, de Mona Lisa, Guernica van Picasso) en op tijdgebonden personages (beulen, narren, Vikings) als op historische gebeurtenissen.

Uit de chronologische rangschikking van de verhaaltjes vloeit een zekere eenheid voort – iets wat bij de vorige twee Boerkes nog ontbrak. De Poorteres humor en timing gaan er nog steeds op vooruit: waar in het eerste album het hoofdpersonage vaak een nogal voorspelbare wrede dood te wachten stond, verrast de pointe nu veel meer. Doordat de geschiedkundige achtergrond bekend is, vereist zo’n eindgrap in dit album juist meer inventiviteit. De heldere, knuffelbare grafische stijl contrasteert knetterend met de allesbehalve onschuldige inhoud.

Gert Meesters