Zaterdag 24/8, 22.50 – Ned 3. Derek Cianfrance, VS, 2010
Ryan Gosling, Hollywoods nieuwe gevoelige dude, is niet alleen de fetisjacteur van Nicolas Winding Refn – Drive en Only God Forgives zijn uw vangnet – ook met indieregisseur Derek Cianfrance heeft Gosling een speciale band. In Cianfrance’ The Place beyond the Pines, een begeesterende dubbele vader-zoonrelatiestudie, laat Gosling zien waarom hij een acteur is met de cool en charme van een Steve McQueen in de sixties. Maar Gosling en Cianfrance werkten voor het eerst samen in Blue Valentine, een pijnlijk drama in intense vérité-stijl over een relatiebreuk.
Eerst een multiplechoisevraag. Stel dat u met uw partner naar een hotel trekt voor een hoognodig romantisch weekend, uit welke themakamer zou u dan kiezen? Atlantis, Cupid’s Cove of de Futuristic Room? In Blue Valentine kiest het jonge stel met dienst voor de volledig in chroom opgetrokken futuristische kamer, een soort ruimteschip dat Gosling met de binnenkant van een robotvagina vergelijkt.
Voor een positief karma of een buitenaardse ervaring gaat het troosteloze liefdeshotel in Pennsylvania anders niet zorgen. Het weekendje uit eindigt in een nachtmerrie, al is regisseur Cianfrance schrander genoeg om niet meteen té bitter te starten: zijn naturalistisch gefilmde indie houdt je alert omdat er tussen het mistroostige heden en het idyllische verleden voortdurend wordt geswitcht.
Na een eerste kennismaking met het huishouden en de krampachtige poging van Cindy (Michelle Williams) en Dean (Ryan Gosling) om hun relatie nieuw leven in te blazen springt de film zes jaar terug in de tijd, naar hun eerste ontmoeting in Brooklyn. Dean is een verhuizer en zachte dromer, kortom, de romantische ziel par excellence op zoek naar moederlijke geborgenheid. Cindy is een studente geneeskunde, heeft een wat meer afstandelijke inborst en wil vooral warmte en veiligheid in de liefde.
De vonken slaan over en enkele busritten, uitstapjes in New York en een nachtelijke serenade later worden beiden – uiteraard – heftig verliefd. Het maakt het liefdesduet niet minder ondraaglijk om naar te kijken. Via momentopnamen laat Cianfrance ook zien hoe die liefde later verdampt en hoe de spanningen, teleurstellingen en het onbehagen in hun relatie toenemen. Dean mag dan nog een liefdevolle vader en ontspannen echtgenoot zijn, de hardwerkende Cindy verwijt hem een gebrek aan ambitie.
Achter deze met veel emotionele eerlijkheid gevatte homemovie – noem het een Kramer vs Kramer, Revolutionary Road of 5X2 voor alternativo’s – hangt de schaduw van een nooit gemaakt Cassavetesdrama met zure confrontaties en tedere terzijdes, ongelukkige openbaringen en pijnlijke waanzin. Williams en Gosling spelen – vaak improviserend – de ziel uit hun lijf, terwijl de ingetogen folkrock van Grizzly Bear mee de troosteloze sfeer bepaalt van deze overrompelende huwelijksshow.
LUC JORIS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
