Elke muzikant heeft een plaat die hem heeft doen beslissen: aan dit instrument wil ik mijn leven wijden. Deze week: de eyeopener van gitarist Mathias Van de Wiele, rond wie het lang stil is geweest, maar die nu met zijn band Moker een nieuwe cd, Overstroomd, presenteert.

MATHIAS VAN DE WIELE: Ik ben altijd bezeten geweest door zwarte muziek: funk, soul, blues… Begin jaren negentig werd het plots heel even weer cool om naar jazz te luisteren. Oude jazzopnames werden gesampled door hiphoppers en je hoorde het zelfs op café. Een vriend gaf me toen een cassettebandje met op de ene kant Tutu van Miles Davis en op de andere My Favorite Things van John Coltrane. Vooral Coltrane heb ik enorm veel gedraaid. Daar zit meer in dan de gewone tinketinketink-jazz alleen. Het zijn meditatieve, mantra-achtige improvisaties die ook naar wereldmuziek lonken. Die grenzen tussen verschillende genres ben ik later ook in mijn eigen muziek gaan opzoeken.

Dat doe je bijvoorbeeld al dertien jaar lang met Moker.

VAN DE WIELE: Ik ben de enige die nog overblijft van het kwartet waarmee we destijds zijn begonnen. Maar een mens maakt toch ook geen dertien jaar dezelfde muziek, hé. De basisformule is nochtans onveranderd gebleven: ik schrijf composities waarin melodie en structuur dan wel erg belangrijk zijn, maar bij de uitvoering is er ook veel ruimte voor vrijheid en experiment.

Hoe zou je Moker van toen met nu vergelijken?

VAN DE WIELE: Live zijn we explosiever dan ooit, maar op onze nieuwe cd staan stukken die een gevoeligere en bedaardere kant bij ons allemaal naar boven brengen, denk ik. Onze muziek heeft ook wat meer diepgang gekregen en is bijzonder veellagig geworden. Er is altijd meer te ontdekken dan je zo op het eerste gehoor zou denken. Je zult de plaat dus een paar keren willen beluisteren.

Mag ik het jullie beste tot nog toe noemen?

VAN DE WIELE: We hebben er in ieder geval meer dan tevoren echt onze tijd voor genomen. Ik ben er al meer dan tweeënhalf jaar geleden mee begonnen. En voor de verandering heb ik me niks, maar dan ook niks, van de productionele kant aangetrokken. Want ik heb vroeger te veel tegelijk willen doen: ik runde met Chopsticks mijn eigen platenlabel, ik organiseerde festivals en zocht naar concerten, ik zat achter subsidies of sponsors aan. Op den duur zou je bijna vergeten om gitaar te spelen! Nu wil ik enkel nog muziek maken. Met het Brick Quartet spelen we binnenkort op het Jazz at Home festival in Mechelen. En Moker staat op 5 september op Jazz in ’t Park in Gent. Nee, dat heb ik niet mee helpen organiseren.

FREDERIK GOOSSENS