Elke muzikant heeft een plaat die hem heeft doen beslissen: aan dít instrument wil ik mijn leven wijden. Deze week: gitarist Ruben Machtelinckx, die met het duo Linus het album ‘Onland’ uit heeft – op 29/1 live in de Rataplan in Borgerhout.

RUBEN MACHTELINCKX: Thelonious Monk en Jim Hall hebben me over de schreef getrokken, maar ik ben pas echt met nieuwe oren naar jazz beginnen te luisteren nadat ik het livealbum van het Bill Frisell Trio had gehoord. Frisell is een van de grote klankmeesters. Zijn zoektocht naar een aparte en verfijnde gitaarklank blijft me boeien. Bovendien is zijn repertoire erg breed: je hoort pop, country en klassiek passeren. Hij improviseert over om het even wat voorhanden is. Tot dan had ik het gevoel dat jazz de studie was van oude standards. Door Frisell werd die muziek pas echt mijn leefwereld ingezogen.

Geen toeval dus dat op je nieuwe plaat, Onland, een tekst van Eyvind Kang te lezen staat, een violist die ook wij leerden kennen via de groepen van Frisell.

MACHTELINCKX: Ik ben al langer fan van Kang. Na een van zijn concerten heb ik hem onze opname meegegeven. Hij was daar heel enthousiast over en ging meteen akkoord om de hoestekstente schrijven.

Net als je debuut Faerge, verschijnt Onland ook op vinyl, en in een bijzonder mooie hoes.

MACHTELINCKX: Ook deze is een ontwerp van Koen van den Broek. In dit digitale muziektijdperk van bits en bytes is het fijn om ook iets moois in huis te halen, dacht ik. Ik merk trouwens dat ik me in mijn eigen aankopen vaak laat leiden door mooi artwork.

Linus is een merkwaardig duo, van saxofoon en gitaar. Niet meteen een alledaagse combinatie.

MACHTELINCKX: We zijn heel toevallig met z’n tweeën beginnen te spelen, voor een concertje dat wat slechter betaalde. Maar het klikt nu eenmaal tussen Thomas Jillings en mij. We zijn meteen aan het componeren gegaan, met dit duo in het achterhoofd.

Waar haal je je inspiratie?

MACHTELINCKX: Ik schrijf heel intuïtief. Terwijl ik aan het oefenen ben, ontstaan er melodieën of akkoordenprogressies. De baritongitaar die ik op deze plaat gebruik, was daarbij heel belangrijk. Ze heeft een heel bijzondere klank, lager en voller dan een normale gitaar. Een maand nadat ik ze had gekocht, had ik al alle stukken geschreven.

Het is heel beeldende, poëtische en sfeervolle muziek. Je bent er de muzikant niet naar om flitsende solo’s te geven?

MACHTELINCKX: Nee, ik hou er meer van een verhaal te vertellen. Flitsen laat ik aan anderen.

BILL FRISELL / KERMIT DRISCOLL / JOEY BARON

Live

Gramavision Records

1991

FREDERIK GOOSSENS