Vrijdag 7/1, 22.15 – één
De crisis heeft één er blijkbaar toe verplicht om even terug te keren naar het verleden om de inkopen te doen: The Tudors dateert tenslotte al van 2007 en deze Bleak House is zelfs nog ouder, want gemaakt in 2005. Een geluk bij een ongeluk, want net als The Tudors is Bleak House een van de beste kostuumdrama’s van de afgelopen jaren, en zeker de sterkste historische miniserie die de BBC sinds lang heeft gemaakt. Bleak House is van de hand van Andrew Davies, een man die met onder meer Tipping The Velvet, Daniel Deronda en Pride & Prejudice al meer dan zijn strepen heeft verdiend in het historische genre. In deze vijftiendelige reeks neemt hij een klassieker van Charles Dickens onder handen, die halverwege de 19e eeuw gepubliceerd werd in afzonderlijke afleveringen in de krant. Het verhaal zit, zoals wel vaker het geval is bij Dickens, tjokvol personages en wendingen, maar in se gaat het over een weesmeisje, Esther, dat na het overlijden van haar tante door de rechter wordt toegewezen aan een voogd, John Jarndyce. Samen met nog twee andere wezen, Richard en Ada, die hetzelfde lot zijn beschoren, reist ze af naar Bleak House, het landgoed dat hun nieuwe thuis zal worden.
Richard en Ada zijn op dat moment verwikkeld in een rechtszaak rond een grote erfenis, het Jarndyce & Jarndyce-proces. Die sleept echter al jaren aan en heeft totnogtoe vooral de advocatenklasse van Londen verrijkt. Bij het proces is nog een andere partij betrokken, Lady Dedlock, een vrouw die zichzelf na de dood van haar dochter emotioneel volledig afgesloten heeft en ervoor gekozen heeft om als verveelde ‘lady’ door het leven te gaan. Als haar advocaat echter een duister geheim uit haar verleden bovenspit, moet ze haar ‘splendid isolation’ laten schieten en proberen om de fouten die ze gemaakt heeft, recht te zetten. En zo raakt het lot van alle personages met elkaar verweven, in een verhaal waarin alle geledingen van de victoriaanse maatschappij worden geportretteerd, van de Londense onderwereld tot de rijke bovenklasse op het Britse platteland.
Wat Bleak House zo van vele andere kostuumdrama’s onderscheidt, is dat de reeks op zich heel moderne televisie is die zich ’toevallig’ honderdvijftig jaar geleden afspeelt. Het theatrale sfeertje dat vaak rond historische series hangt, heeft plaatsgemaakt voor een heel moderne look, de donkere, fatalistische toon van Dickens’ boek – die via het verhaal van Bleak House kritiek wilde leveren op het inefficiënte Britse rechtssysteem uit die tijd – wordt niet afgezwakt en het verhaal gaat in een sneltreinvaart voorbij. En dan is er nog Gillian Anderson, nog altijd vooral bekend als Scully uit The X-Files, die op een adembenemende wijze Lady Ledlock vertolkt. Van in de eerste scène, waarin ze uit het raam van haar landhuis over haar bezittingen uitkijkt, voel je de innerlijke spanning van het personage, de mix tussen angst om de controle over haar geordende leventje te verliezen en verlangen om uit haar cocon te breken.
STEFAAN WERBROUCK
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
