BELGISCH KWALITEITSPLEZIER. ‘BEYOND DIVINITY’ DRIJFT ZELFS DE MEEST ERVAREN GAMERS TOT HET UITERSTE IN EEN IMMENSE 3D-WERELD MET VIJANDEN OM ELKE HOEK.

(PC)

Beyond Divinity ***

De betere gamers uit Azië of de Verenigde Staten kennen België niet door Kim Clijsters, Adolphe Sax of Jean-Claude Van Damme, maar door Divine Divinity en Larian Studios. In eigen land blijven ze dan weer totaal onbekend. Chauvinisme is nooit onze sterkste kant geweest. Het Gentse productiehuis Larian dook twee jaar geleden uit het niets op met een role-playing game die meer vaardigheidsniveaus en meer vierkante kilometers aan spelavontuur bevatte dan de Amerikaanse toppers uit het genre. De onvolmaaktheden, die maakten dat Divine Divinity net onder het niveau van een Baldur’s Gate bleef, zouden wel worden weggewerkt in de opvolger. Ja en neen, zo blijkt nu. Beyond Divinity begint in een kerker, waar je ontwaakt naast een ongure ridder des doods. Een onwaarschijnlijke kompaan, maar enkel door samen te werken kan je uit de ellende raken. Die ellende presenteert zichzelf onder de vorm van ontelbare vijanden die vastberaden zijn om je te vermoorden. Hun talent als koppensnellers maakt de game verdraaid lastig voor beginners, die mogelijk vroegtijdig zullen afhaken. RPG-fans kunnen zich echter in de handen wrijven, want de ontwikkelaars uit Gent dwingen hen om tot het uiterste te gaan. De beste strategie bestaat erin om voor jezelf en je DeathKnight complementaire profielen te kiezen, bijvoorbeeld krijger en magiër, zodat je in verschillende omstandigheden sterk bent. Soms kan je versterking krijgen van poppen, al maken die de gameplay nog een stukje lastiger. Nieuw is dat de personages in 3D worden uitgebeeld. Die extra dimensie gaat dan wel ten koste van de beeldscherpte, maar betekent toch een stap vooruit. De indrukwekkende omvang van de speelwereld en het uitgebreide vaardighedensysteem maken écht het verschil: 290 vaardigheidsniveaus, 600 personages, een verrassing achter elke hoek… Zo knap, dat je de schoonheidsfoutjes wel door de vingers wil zien: het stemgeluid van DeathKnight klinkt anders in de tussenfilmpjes dan in de eigenlijke game en het ontbreekt aan uitleg over het gebruik van de verschillende wapens. Minder vergevingsgezind word je bij het ontdekken van de vele bugs in de game. Die kunnen dan wel gemakkelijk worden weggewerkt door enkele patches te downloaden, maar ze wekken toch de indruk dat de ontwikkelaars hun kopers gebruiken als bètatesters. En zulke testers laat je niet betalen, die vergoed je voor hun werk. Maar goed, we hadden ons voorgenomen om toch een beetje chauvinistisch te zijn. In dit geval niet eens zo’n opgave.

Bart Vandormael