BESCHEIDEN VERLANGENS. TIEN JAAR NA HUN EENDAGSROMANCE KRIJGEN DE HOOFDPERSONAGES VAN ‘BEFORE SUNRISE’ DE SEQUEL DIE ZE VERDIENEN.

RICHARD LINKLATER

MET ETHAN HAWKE EN JULIE DELPY

Before Sunset ***

Dromen verwelken en passie vergaat: dát is de bitterzoete levensles die langzaam de hoofden en harten binnensijpelt van Jesse (Ethan Hawke) en Céline (Julie Delpy), terwijl de zon de Seine inzakt tijdens een wandeling door Parijs. Niet dat het leven van de ex-minnaars zo’n zootje is geworden sinds ze elkaar tien jaar eerder voor het eerst ontmoetten in Wenen, maar van de brandende begeertes en de Herculiaanse ambities van weleer schiet niet veel meer over. Berusting en nostalgie lijkt het enige wat de Generation X’ers – prille dertigers inmiddels – nog rest, terwijl de zwaartekracht hun lijf tekent en de burgerlijke besognes hun eens stormachtige privé-leven annexeren.

Het contrast met het jeugdige vitalisme van Before Sunrise – Richard Linklaters Weense liefdeswals uit 1995 waarin we voor het eerst met het koppel konden kennismaken – is levensgroot. Maar voor het overige is alles gebleven: de ongedwongen charme, het innig romantische sfeertje en de authentieke inleving waarmee Linklater zijn verlepte protagonisten in deze sequel in beeld zet. Verwacht geen stroperig sentiment of blitse mooifilmerij, wel een pijnlijk raak geschetst en innemend vertolkt portret van twee door en door melancholische zielen die elkaar tien jaar na hun eerste toevallige ontmoeting tot overmaat van toeval opnieuw tegen het lijf lopen.

Indie-regisseur Richard Linklater (zie onder meer Slacker, Tape, School of Rock) scherpt de authenticiteit en de spontaneïteit nog aan door de ontmoeting van de twee protagonisten in real time te laten verlopen. Tussen hun weerzien in een Parijs boekenwinkeltje waar Jesse – die inmiddels schrijver is geworden – zijn nieuwste roman zit te signeren en hun afscheid in Célines nabijgelegen flatje zitten amper 82 minuten. Ruim voldoende, zo blijkt echter, om hun ziel te dissecteren en hen tot pijnlijke bekentenissen te dwingen. En dat langs uitgesponnen routes, geïmproviseerd aandoende dialogen en een naadloze montage die de real-time-illusie perfect overeind houdt. Alleen al daardoor gaat Before Sunset regelrecht naar het hart, terwijl Hawke en Delpy de tijd al wandelend volpraten.

Maar er is meer. Onder het fictieve oppervlak schuilt ook dit keer een autobiografische zelfinquisitie. Net als het scenario van ‘Before Sunrise’ kwam ook dat van deze follow-up tot stand na grondige improvisatiesessies tussen Linklater, Delpy en Hawke. De analogie trekken tussen het privé-leven van beide acteurs en de personages die ze in deze film vertolken, is dus heus niet zo moeilijk. Tenslotte werden Delpy en Hawke ten tijde van Before Sunrise nog aangekondigd als dé boegbeelden van de slackergeneratie, terwijl ze zich tien jaar en tal van mislukte affaires later net als Jesse en Céline tevreden dienen te stellen met veeleer bescheiden carrières en wat creatieve nevenprojecten. Zo schrijft Julie Delpy, net als haar alter ego Céline, ook in het echte leven Miel Cools-achtige luisterpulp, terwijl Ethan Hawke net als Jesse inmiddels enkele vrij succesvolle romans publiceerde.

Het moge duidelijk wezen: Before Sunset is ‘as real, as touching and as recognizable as it gets’. In zijn ongekunstelde dialogen waarin Jesse en Céline hun passie van weleer laten opflakkeren. In Jesse’s recht uit het hart gulpende monoloog waarin hij zijn huwelijk in elkaar laat krimpen tot een burgerlijke leugen. Of in de subtiel gekozen mediumshots waarin hun nerveuze lichaamstaal de innerlijke blutsen verraadt. Een grootse romantische film dus, maar dan gelukkig wel één die opgetrokken is uit kleine gestes, verlegen blikken, pijnlijke bekentenissen en bescheiden verlangens. Dave Mestdach

Dave Mestdach