MEH – De hoes doet anders vermoeden, maar The Haunted Man is niet de uitgeklede Bat for Lashes waar we op gehoopt hadden.
The Haunted Man
pop
EMI
Niet dat we Natasha Khan een trendsletje zouden noemen, maar in al haar eigenzinnigheid heeft de Britse schone wel een neus voor wat er leeft in de pop. Haar met klavecimbels doorspekte debuut Fur and Gold (2006) bracht ze uit in de nasleep van het Joanna Newsom-offensief; met de uitbundige, opliftende synthpop van Two Suns (2009) was ze net op tijd om haar karretje achter dat van Florence & The Machine en Marina & The Diamonds te hangen. Met succes: single Daniel loodste haar de mainstream in. Deze derdeling moet de plaat van de grote doorbraak worden.
Echt verrassend kon je het dus niet noemen dat de blogwereld afgelopen zomer wild ging op de vooruitgeschoven single Laura: de uit-gepuurde piano-met-stemformule past perfect binnen de reeks indieballads die dezer dagen over de radiogolven heersen – zie ook: Jessie Wares Wildest Moments en Lana Del Reys Video Games. Vooral die laatste vergelijking is geen toeval: Khan pende het nummer neer met ene Justin Parker, de man die ook voor Video Games verantwoordelijk was. Een neus voor wat er leeft: we schreven het al.
Niet dat wij dat erg vinden, want net zoals bij singles What’s a Girl to Do? en Daniel van de vorige platen leverde dat uitstekende indiepop op – mocht ons lief Laura heten, we kenden onze openingsdans. Plus: enig minimalisme staat Bat for Lashes. Na het uitzinnige kosmische avontuur Two Suns – inclusief kleurige haarbanden, Pocahontasoutfits en warrige alter ego’s – kwam de naaktheid van Laura als een verademing. En dan hadden we de hoes van de plaat nog niet eens gezien.
Alleen: The Haunted Man is niet de uitgepuurde Bat for Lashes waarop we gehoopt hadden. Al van bij opener Lilies, waarin Khan tegen een symfonische achtergrond ‘Thank God I’m alive’ keelt, is duidelijk dat ze haar voorliefde voor theatraliteit en melodrama niet heeft teruggeschroefd. Integendeel. Dat hoeft geen bezwaar te zijn, alleen lijkt de bombast het van de songs te hebben gehaald. Mannenkoren, donkere electrobeats, koperblazers: Khan wil te veel. Het schone volk waarmee ze zich voor de plaat omringd heeft – u hoort de hand van Portisheads Adrian Utley in Horses of the Sun en die van Beck op Marilyn – kan daar niets aan veranderen . Haar hevig aan Björk en Kate Bush schatplichtige electropop is goed gemaakt, netjes geproducet, doorspekt met de juiste sonische verrassinkjes en vocale versierinkjes, maar het ontlokt ons – net als bij haar collega’s Florence en Marina – niets meer dan een lauwe ‘meh’: we voelen er niks bij.
The Haunted Man is niet de fantastische plaat die Bat for Lashes in zich heeft. Schone hoes wel.
DOWNLOADTIPS
Laura Marilyn
GEERT ZAGERS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
