Op maandag 5/5 is in Weerwolven op Canvas te zien hoe Annelies Verbeke haar nachten doorbrengt. En op woensdag 7/5 vertelt ze tijdens ‘Uitgever op bezoek’ in Passa Porta over haar literaire stal De Geus (info: www.passaporta.be). Zelf zou ze iedereen Where I’m calling from van Raymond Carver aanraden.

‘Tijdens mijn eerste kandidatuur Germaanse talen was Where I’m calling from een verplicht boek op de leeslijst van moderne Engelse literatuur. Eigenlijk moesten we maar enkele van de verhalen lezen, maar vanuit een niet aflatende leeshonger heb ik natuurlijk meteen ook de rest van de bundel verslonden. Carvers verhalen lieten een enorme indruk na, ik was tot tranen toe bewogen. Met weinig woorden slaagt hij erin personages binnenstebuiten te keren. In schijnbaar eenvoudige zinnen weet hij diep te graven en dat bewonder ik zeer.’

‘Zijn schrijfstijl is me erg bijgebleven. Net zoals de manier waarop hij me met het inzicht achterliet dat we uiteindelijk allen alleen zijn. ‘Zie je wel’, dacht ik. Hoewel Carver in een essay beweerde dat hij vooraf niet weet waar zijn verhaal zal eindigen – iets wat ik zelf bij het schrijven wil vermijden – zijn het vaak de laatste paragrafen die de ontreddering verhogen. Hij vangt de mensen in hun eenzaamheid. Dat de mens uiteindelijk in zichzelf gevangenzit, is een waarheid die mij enorm aanspreekt. Soms wil ik die weerleggen, maar steeds moet ik ernaar terugkeren. Hoewel zijn personages ze vaak niet uitspreken, toont Carver de scherpe kanten van het leven. Zonder reflectie legt hij ruzies, geheimen, verslavingen, verlangens, gemis en antihelden bloot. Hij maakt het ongeluk de moeite van het opschrijven waard.’

‘Ik denk wel dat zijn schijnbare eenvoud in de verwoording me heeft beïnvloed, al heb ik hem of een andere schrijver nooit willen imiteren. Dat zou immers dom zijn. Mijn werk wordt ook wel eens troosteloos genoemd, maar ik schrijf toch een stuk vrolijker dan Carver. Ik wil ook vaker buiten de werkelijkheid treden dan hij. Hij is ook maar een van de schrijvers op een steeds groeiende toplijst. Bij sommigen waardeer ik net de bombast, of de nadruk op het groteske en eigenaardige. De laatste jaren ben ik het meer dan vroeger gaan appreciëren dat er iets van levenslust van de pagina’s straalt, ook in misantropische vorm. Al blijf ik wel van somber handelende personages als die van Carver houden. Ik zou trouwens graag samen met uitgeverij De Geus een nieuwe vertaalde bloemlezing van zijn werk maken. Het is al te lang geleden dat hij in het Nederlands werd uitgegeven.’

(B.D.C.)