Anna Mieke

Op het eerste gehoor lijkt het bedeesde kamerfolk met een raam dat uitkijkt op een leeg platteland, waarop men alleen met dromen en piekeren kan reageren. Dat doet de Ierse Anna-Mieke Bishop ook. Toch ontpopt haar tweede plaat zich als een werkstuk dat ook ijle psychedelica en meditatieve dronefolk à la Meg Baird omarmt en Bishops zin voor improvisatie reflecteert. Verweven met het conventionele gitaargetokkel, zijn toefjes klarinet, harp, viool, sax of harmonium – tekenen dat ze verder kijkt dan haar woonerf lang is (ze reisde overigens al half Europa door). De zachte, sierlijke minimalistische dwang van het acht minuten durende Coralline is een hoogtepunt in het bekoorlijk vloeiende geheel dat Theatre is.