Zijn net verschenen roman Straus Park speelt zich niet toevallig in New York af. P.B. GRONDA bijt deze zomer in zijn hoogsteigen landmarks van de Big Apple.
Zelfs de domste mensen weten wanneer iets precies goed is voor hen. Dat kan over een wijntje gaan, maar ook over een positie om in te slapen, een kleur verf voor het salon of een bepaald model jeansbroek. We zoeken, vergelijken en voelen wanneer het goed zit. Daarom heeft dat ook niks met verstand te maken, omdat het over een gevoel gaat.
Hetzelfde geldt voor plaatsen. Ik ken mensen – persoonlijk! – die hun schijnbaar onooglijke boerendorp nooit zouden ruilen voor gelijk welke wereldstad of paradijs. Ik noem geen namen om die mensen uit Betekom niet te kwetsen. Vroeger kon ik dat niet begrijpen. Nu wel. Omdat je het pas snapt als je zelf je plek hebt gevonden.
Je hoeft New York dus niet proberen te begrijpen of graag te zien om wat anderen erover zeggen of schrijven. Het ergste wat je overigens kunt doen, is in New York op vakantie gaan.
Ten eerste omdat de nood aan vakantie een van de grote mythes van de voorbije eeuw is. Ergens heengaan met de bedoeling er te ontspannen en binnen het bestek van een week of tien dagen dingen te doen zoals ‘jezelf terugvinden’ of ’tijd maken voor het goede leven’. Gelooft iemand dat echt? Los van jou, Ingeborg?
Ten tweede omdat New York niet Blankenberge is. Het valt niet samen te vatten in een bepaald nut, zoals ‘een proper strand’ of ‘lekker eten’. New York is redelijk hard. In de zomer hou je het er niet uit, in de winter kraken je botten er kapot. Je moet er daarom maar gewoon iets gaan doen. Ga er werken of wonen of doe tenminste goed alsof.
New York is wat mij betreft eerder een stad van het verleden dan van het heden of de toekomst. Zoals alle grote steden zal ze zich wel opnieuw uitvinden, maar zoals ze er nu bijligt, met zwaar verkeer, kapotte wegen en heel veel ondertussen afgebleekte bling van het Wall Street-kapitalisme van de eighties, geeft de stad niet de indruk ’s werelds hotspot te zijn.
En net daarom voelt de stad me zo goed, want op een bepaald moment geef je als mens graag op. Iedereen heeft zijn halte. Het moment waarop je als het ware uit de voortrazende tijd stapt en beslist: hier blijf ik, laat de rest maar hogerop klimmen en nog eens veranderen van garderobe, technologische prullen of favoriete bands. Laat de rest maar naar de emerging cities in het oosten vliegen, ik ga vanavond een pastaatje eten bij Jane in de Village en dan slenter ik langs West Houston oostwaarts om in de Angelika nog een film te zien. Eigenlijk precies wat je ook in Betekom kan doen. Maar dan in New York. Baby.
ANGELIKA FILM CENTER
18 West Houston Street, New York, NY 10012
angelikafilmcenter.com
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
