Eerste zin Voor ik de ellende in Kabylië laat zien en de weg die me de voorbije lange dagen langs de honger heeft gevoerd weer afloop, wil ik een paar woorden kwijt over de economische oorzaken van die ellende.
Albert Camus’ had een complexe verhouding met zijn geboorteland, de Franse kolonie Algerije (waarvan hij de onafhankelijkheid in 1962 niet meer heeft mogen meemaken). Dat blijkt ook uit deze Algerijnse kronieken, een bundeling reportages, brieven en speeches die nu voor het eerst in het Nederlands verschijnen. Enerzijds toont hij begrip voor de vrijheidsdrang van de Arabische kolonie, anderzijds dringt hij aan op meer Franse zorg en vooral wederzijds begrip, een subtiel standpunt dat hem niet altijd in dank is afgenomen. Veel van de teksten zijn vanzelfsprekend gedateerd. De olijfoogst in het Kabylië van 1939 is niet meteen een hedendaags onderwerp maar Camus’ opmerkingen over dekolonisatie, racisme, moslimhaat en nationalisme blijven verbazend actueel. Tegelijk contrasteert zijn fijnzinnige intellectuele stijl fel met de bruutheid van het huidige politieke discours. En destijds waarschuwde hij al voor de gevaren van polarisatie en populisme. Krachtvoer voor politici en literatuurliefhebbers.
Albert Camus, Uitgeverij Vleugels (oorspronkelijke titel: Chroniques algériennes), 178 blz., ? 24,50.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
